Ξεκινάω αυτό το ιστολόγιο με σκοπό να ανεβάζω βασικά φωτογραφίες από το χωριό Κουφόπουλο και τη γύρω περιοχή και ότι άλλο προκύψει.
Σχόλια και παρατηρήσεις ευπρόσδεκτα φυσικά. Μόνο που δεν υπόσχομαι άμεση απάντηση καθώς η έλλειψη χρόνου ίσως δεν θα μου επιτρέπει να παρακολουθώ το παρόν ιστολόγιο συνεχώς,
δε νομίζω να έχει και πολύ κίνηση άλλωστε.
Village Koufopoulo, Andritsena, Greece. Χωριό Κουφόπουλο, Ανδρίτσαινα, Ηλέιας
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Το καμπαναριό
Το καμπαναριό της εκκλησίας που ανακαινήστηκε πρόσφατα με ενέργειες του Συλλόγου.
Υπάρχει άραγε παιδί που μεγάλωσε στο χωριό και δε βάρεσε την καμπάνα; Δύσκολο μου φαίνεται. Όταν ήμουν εγώ πιτσιρικάς ήταν πολλά παιδιά στο χωριό, όχι μόνιμοι αλλά στις γιορτές και διακοπές μαζευόμασταν πολλοί. Στην Ανάσταση ειδικά τα παιδιά στο ιερό για να βοηθούν τον παπά ήταν τόσα πολλά που γινόταν μάχη για το ποιός θα βγάλει τη λαμπάδα ή ποιός θα χτυπήσει την καμπάνα. Όταν μας έγνεφε ο παπα-Νίκος (από τα Διάσελα, αυτόν θυμάμαι πρώτον παπά στο χωριό) ότι είναι ώρα για την καμπάνα φέυγαμε σφαίρα τέσσερις πέντε για το καμπαναριό και όποιος προλάβαινε, οι δύο πρώτοι χτυπούσαν τις καμπάνες. Οι υπόλοιποι την άλλοι φορά ίσως αν ήταν πιο γρήγοροι.
Θυμάμαι επίσης το Σπύρο το Λέκα (άντρας της Κικής της θειά Ζωίτσας) που είχε ανέβει στη θολωτή σκεπή του καμπαναριού και την είχε βάψει μπλέ. Όλοι φαντάζομαι θυμάστε το ξεθωριασμένο πλέον μπλέ της οροφής πρωτού ανακαινιστεί και μπουν τα κεραμμύδια που είναι σήμερα. Δύσκολο και τολμηρό επιχείρημα χωρίς σκαλωσιές και προστατευτικά, μόνο με μια σκάλα.
Τη μεγάλη καμπάνα στο καμπαναριό (μάλλον και τη μικρή) την είχαν κρεμάσει Ιταλοί!!! Ναι, καλά διαβάσατε, Ιταλοί. Στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, όταν οι Ιταλοί έχασαν μερικοί έμειναν πίσω μέχρι να επιστρέψουν στη χώρα τους, δεν ξέρω πως και γιατί. Στο χωριό μας πάντως μείναν τρεις Ιταλοί που βοηθούσαν με αντάλαγμα ένα πιάτο φαϊ στις δουλειές διάφορα σπίτια. Μια από τις δουλειές που έκαναν ήταν και αυτή, να κρεμάσουν τη μεγάλη και πολύ βαριά καμπάνα στο καμπαναριό στη θέση που τη βλέπουμε εμείς σήμερα. Την ιστορία αυτή μου την είχε πει ο παππούς μου, ίσως να μην την θυμάμαι καλά και για αυτό παρακαλώ αν κάποιος από τους παλιότερους ξέρει κάτι περισσότερο να με συμπληρώσει.
4 σχόλια:
Το καμπαναριό!!! Θυμάμαι τον συγχωρεμένο τον μπαρμπα-Μήτσο να βαράει την καμπάνα. Κάποιες φορές την είχα βαρέσει κι εγώ.
Υπάρχει άραγε παιδί που μεγάλωσε στο χωριό και δε βάρεσε την καμπάνα; Δύσκολο μου φαίνεται.
Όταν ήμουν εγώ πιτσιρικάς ήταν πολλά παιδιά στο χωριό, όχι μόνιμοι αλλά στις γιορτές και διακοπές μαζευόμασταν πολλοί. Στην Ανάσταση ειδικά τα παιδιά στο ιερό για να βοηθούν τον παπά ήταν τόσα πολλά που γινόταν μάχη για το ποιός θα βγάλει τη λαμπάδα ή ποιός θα χτυπήσει την καμπάνα. Όταν μας έγνεφε ο παπα-Νίκος (από τα Διάσελα, αυτόν θυμάμαι πρώτον παπά στο χωριό) ότι είναι ώρα για την καμπάνα φέυγαμε σφαίρα τέσσερις πέντε για το καμπαναριό και όποιος προλάβαινε, οι δύο πρώτοι χτυπούσαν τις καμπάνες. Οι υπόλοιποι την άλλοι φορά ίσως αν ήταν πιο γρήγοροι.
Θυμάμαι επίσης το Σπύρο το Λέκα (άντρας της Κικής της θειά Ζωίτσας) που είχε ανέβει στη θολωτή σκεπή του καμπαναριού και την είχε βάψει μπλέ. Όλοι φαντάζομαι θυμάστε το ξεθωριασμένο πλέον μπλέ της οροφής πρωτού ανακαινιστεί και μπουν τα κεραμμύδια που είναι σήμερα. Δύσκολο και τολμηρό επιχείρημα χωρίς σκαλωσιές και προστατευτικά, μόνο με μια σκάλα.
Τη μεγάλη καμπάνα στο καμπαναριό (μάλλον και τη μικρή) την είχαν κρεμάσει Ιταλοί!!!
Ναι, καλά διαβάσατε, Ιταλοί.
Στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, όταν οι Ιταλοί έχασαν μερικοί έμειναν πίσω μέχρι να επιστρέψουν στη χώρα τους, δεν ξέρω πως και γιατί. Στο χωριό μας πάντως μείναν τρεις Ιταλοί που βοηθούσαν με αντάλαγμα ένα πιάτο φαϊ στις δουλειές διάφορα σπίτια. Μια από τις δουλειές που έκαναν ήταν και αυτή, να κρεμάσουν τη μεγάλη και πολύ βαριά καμπάνα στο καμπαναριό στη θέση που τη βλέπουμε εμείς σήμερα.
Την ιστορία αυτή μου την είχε πει ο παππούς μου, ίσως να μην την θυμάμαι καλά και για αυτό παρακαλώ αν κάποιος από τους παλιότερους ξέρει κάτι περισσότερο να με συμπληρώσει.
Δημοσίευση σχολίου