Village Koufopoulo, Andritsena, Greece. Χωριό Κουφόπουλο, Ανδρίτσαινα, Ηλέιας

Village Koufopoulo, Andritsena, Greece. Χωριό Κουφόπουλο, Ανδρίτσαινα,  Ηλέιας

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Η Κορακοσπηλιά στην Καμπενίτσα


Καλά, σα φωτογραφία δε λέει και τίποτα, αλλά το μέρος για τους Κουφοπλαίους είναι χαρακτηριστικό.

23 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλησπέρα Ηλία. Τι κάνεις; Εκεί είχαμε πάει ένα καλοκαίρι με τον Μπαρμπα-Λάμπρο.

Κουφόπουλο είπε...

Όλα καλά Βαγγέλη, εσύ τι κάνεις; Πες κανα νέο από νοτιοδυτική ελλάδα, μέσα στην Καλαμάτα είσαι;

Unknown είπε...

Ναι, μέσα στην Καλαμάτα. Δουλεύω σε 3 ολοήμερα δημοτικά, ένα μέσα στην Καλαμάτα και δύο έξω, στα χωριά της Θουρίας και της Βελίκας, αν τα ξέρεις. Η πόλη αυτή είναι πολύ ωραία, αν θές να ζήσεις με την οικογενειά σου. Είναι μικρή, βιώσιμη, οργανωμένη από πλευράς πάρκινγκ (κατά μήκος ενός ποταμού, του Νέδοντα, που την περνά στην έξω μεριά, υπάρχουν συνεχώς πάρκινγκ!!!). Υπάρχει ένα θέμα με τα σκουπίδια, αλλά είναι πολύ ωραία. Πλούσιος (εύφορος) τόπος, μέρος του κάμπου της Δυτικής Πελοποννήσου (Από την Κάτω Αχαΐα μέχρι τη Δυτική Μεσσηνία), όπου ρίχνεις πέτρα, που λέει ο λόγος και φυτρώνει. Μακάρι να ήταν και το χωριό έτσι.

Unknown είπε...

Όμως δεν είναι ωραίο να κλαιγόμαστε. Πιο χρήσιμο είναι να προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα του τόπου μας. Στα διπλανά χωριά της Αρκαδίας (Καρύταινα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα) έχουν μαγαζιά που πουλάνε παραδοσιακά προϊόντα (π.χ. χυλοπίτες). Έχουν τουρισμό, λόγω του Λούσιου. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε να αλλάξουμε αυτή την εικόνα της ερήμωσης για το χωριό;

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΜΑΣ .ΕΠΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ,ΚΑΤΗΓΟΡΑΜΕ ΤΟ ΤΟΠΟ ΜΑΣ....ΟΥΤΕ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΕΘΙΜΩΝ,ΟΥΤΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ,ΟΥΤΕ ΠΑΝΥΓΗΡΙΑ ΚΑΝΟΥΜΕ...ΗΛΙΑ ΤΙ ΛΕΣ ΕΣΥ ΓΙ ΑΥΤΑ ?ΘΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ?

Κουφόπουλο είπε...

Καλησπέρα,
Καθαροδευτέρα εδώ θα κάνουμε εμείς καθότι δεν προβλέπεται καλός καιρός. Ο παλουκοκαύτης Μάρτης μπήκε δυναμικά και τις επόμενες μέρες ο καιρός θα χειροτερέψει. Εσύ Πολυχρόνη θα κατέβεις;
Καλά εσύ Βαγγέλη δε το νομίζω, μάλλον θα πας στην Πάτρα όμως, αν ναι δώσε πολλά χαιρετίσματα,

Κουφόπουλο είπε...

Τώρα για αυτά που λέτε σχετικά με τον τόπο μας.
Εγώ κύριοι νομίζω ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη όσον αφορά στην ερήμωση των χωριών μας. Ξέρω, ίσως σας στεναχωρώ με αυτή την απάντηση. Και εγώ μέχρι πριν λίγα χρόνια στεναχωριόμουν και έλεγα να κάνουμε κάτι. Τώρα πιά όμως είναι πιο καθαρό στα μάτια μου. Δε μπορέι να γίνει τίποτα, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα.
Κακά τα ψέματα, δεν υπάρχουν οι προυποθέσεις να γίνει κάτι που θα αλλάξει την πορεία. Η παραγωγή και η δυνατότητα των νέων να βρούνε δουλειά στον τόπο τους είναι το κλειδί. Σε μας οι δυνατότητες για δουλειά είναι πολύ περιορισμένες. Έστω και να δημιουργηθούν δωμάτια και ξενώνες (που έχουν γίνει), έστω και να φτιαχτούν μαγαζία με τοπικά προιόντα κτλ δε θα να αλλάξει κάτι ουσιαστικά. Πόσες οικογένειες θα ζήσουν αυτές οι μικρές επιχειρήσεις;

Αυτά όσον αφορά στη δυνατότητα που δίνει ο τόπος να πας να ζήσεις μόνιμα. Υπάρχει όμως και η αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνει για τον τόπο του κάποιος ακόμα και όταν δε διαμένει μόνιμα εκεί. Εδώ ίσως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αν οι νεώτεροι θέλουν να κρατήσουν μια επαφή με την ιδιαίτερη πατρίδα τους, την αγαπούν και δείχνουν την αγάπη τους αυτή στην πράξη μπορούν να γίνουν σημαντικά πράγματα. Ταξιδευόντας σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα το βλέπουμε αυτό. Χωριά απομονωμένα στη μέση του πουθενά (που λέει ο λόγος) όταν περπατάς στα έρημα σοκκάκια τους, ακόμα και σε μη τουριστική περίοδο που όλοι λείπουν στην πόλη, βλέπεις ολοκάθαρα ότι οι ανθρωποι τα αγαπούν και τα νοιάζονται.
Σημαντικότατο εργαλείο, ίσως το μόνο συλλογικό όργανο που μας έμεινε αφού η κοινότητα δεν υπάρχει πιά, είναι ο Σύλλογος και πρέπει να τον βοηθούμε, όπως μπορεί καθένας φυσικά.

potseika είπε...

Ήλία και όσοι άλλοι παίδες,
αχ αυτή η κορακοσπηλιά (καρακοσπηλιά τη λεγανε οι περισσότεροι).΄Εχω ακούσει δεκάδες θρύλους από γερόντους γι΄αυτό το βράχο.Ειδικά με νεράιδες πεντάμορφες,που ξελόγιαζαν τους αλαφροϊσκιωτους,τους "μαύλιζαν", τους φέρνανε στην κορφή της καρακοσπηλιάς κι απο κει τους... πέταγαν κάτω.

Να χουμε χρόνο να λέμε όλο τέτοια,Ηλία. Αν ξέρεις ή έχεις ακούσει,ο παπούλης μου ο Νικολάκης ο Μάλιος ήταν λαλίστατος και καλός αφηγητής.Το τί έχω ακούσει απ΄ αυτόν τον άνθρωπο,δε λέγεται.Πολεμικές ιστορίες (πολέμησε χρόνια στους Βαλκανικούς),διάφορα πραγματικά (τραγικά)περιστατικά,που συνέβησαν στο χωριό μας,αστείες ιστορίες-φάρσες,παραμύθια,θρύλους. Να είχες όρεξη να τον ακους.Δε σταμάταγε ποτέ.
Θα βρω χρόνο. Τώρα βολοδέρνω στην ξενιτιά,όπως σου είπα.Αυτό τον καιρό είμαι Λονδίνο.Γυρίζω σε καμιά βδομάδα Βουκουρέστι και κει κοντα στο Πάσχα λέω να κατέβω στην πατρίδα. Πόνεσα και τη "γη" και τους ανθρώπους μου εκεί.

Γράφε,φίλε,ανέβαζε τις
αχτύπητες φωτο σου με τις επεξηγηματικές λεζάντες.
Μένεις,λέμε στην... ιστορία. Συνέχιζε...

potseika είπε...

Μια παρατήρηση,Ηλία, γι΄αυτά που λες περί έρημων χωριών και παρατημένης ελληνικής επαρχίας.
Υπ΄αυτές τις συνθήκες, όντως δύσκολο να γίνει μαζική και οριστική έξοδος του κοσμου σε χωριά.΄Ομως,τα συστήματα της οικονομίας που δοκιμάστηκαν μέχρι σήμερα στον τόπο μας, απέτυχαν όλα,πλην εκείνου της "πρωτογενούς" οικονομίας. Ιστορικά αυτο το μοντέλο δεν απέτυχε ποτέ.
Μην πας μακριά,δες το χωριό μας. Οι Κουφοπλαίοι ήταν αυτάρκεις τα παλιά χρόνια.΄ Οσοι δουλεύανε σκληρά,είχαν "βιος" και ας ήταν φτωχιά η γη του δικού μας τόπου.Δεν είχαν καμιά εξάρτηση από το κράτος,δεν το υπολόγιζαν καν.Αυτό τους είχε ανάγκη (για επιστρατεύσεις κ.λπ),αυτοί καμιά απολαβή δεν είχαν από δαύτο.
Αυτάρκεις και ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
Σε αυτή τη μορφή της οικονομίας θα γυρίσει η Ελλάδα πολύ σύντομα. Είναι ιστορική διαπίστωση. Και η ζωή θα είναι ευκολότερη με την τεχνολογία. Δε θα έχει το μόχθο και τη "τουράγνια" που είχε των πατεράδων-παππούδων μας.

Γι αυτό,Κουφοπλαίοι ΜΗΝ ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ,ΤΗ ΓΗ ΣΑΣ. ΕΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ...

Κουφόπουλο είπε...

Πράγματι μπορέι να αλλάξει η οικονομική οργάνωση της κοινωνίας Νίκο, γιαυτό έγραψα "τουλαχιστον με τα σημαρινά δεδομένα".
Ίσως μάλιστα η περιπέτεια που περνάει η χώρα (και όχι μόνο) αυτόν το καιρό να εγκυμονεί νέες, απρόβλεπτες καταστάσεις. Κανείς δεν ξέρει. Αλλά, κακά τα ψέμματα, οι συνθήκες σήμερα είναι τέτοιες που δεν αφήνουν περιθόριο αισιοδοξίας για αναβίωση ορεινών χωριών όπως το δικό μας.

Σήμερα το χωριό "κρατιέται" από παλιότερους που έχουν μεγαλώσει εκεί και έχουν βιώματα από τον τόπο. Αυτοί κατεβαίνουν, προσέχουν τα σπίτια τους, "τρέχουν" κοινά προβλήματα (πχ υδροδότηση), δίνουν τον όβολό τους για να ανακαινηστεί η τριβάλα και η εκκλησία. Αν λέιψουν και αυτοί πολύ αμφιβάλλω αν η δική μου η γενιά θα πράξει αντίστοιχα.

Κουφόπουλο είπε...

Όπως μάλλον έχετε καταλάβει όσοι λίγοι παρακολουθείτε την πορεία αυτού του blog, αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο από το χωριό μας είναι η ιστορία του. Εικόνες και κουβέντες από το παλιό χωριό που τώρα δεν υπάρχει πια (όχι βέβαια πως γυρίζω την πλάτη στο σήμερα).

Λοιπόν, αυτές τις ιστορίες που λες θέλω, τις ιστορίες του Νικολάκη Μάλλιου και άλλων παλιών. Όποτε βρεις χρόνο σε παρακαλώ γράφε, ότι θυμάσαι, δεν έχει σημασία αλλά γράφε, "το χεις" το γράψιμο άλλωστε.
Ναι, έχω ακούσει για τον παππού σου. Σημαντικότατος άνθρωπος στην εποχή του για τη μικρή μας κοινωνία.

ΛΑΟΓΡΑΦΟΣ είπε...

Γεια σας.Πρώτη φορά μπαίνω στο blog σας,ασχολούμε με την ελληνική παράδοση τριάντα χρόνια.Μάλλον δεν έχετε ενημερωθεί αρκετά για την καταγωγή σας.Εάν διαβάσετε ιστορία προσφύγων,θα μάθετε οτι υπάρχει και προσφυγικό στοιχείο και μανιάκικο και κρητικό!
Γύρω στο 1795 κάτοικοι από τα περίχωρα της Κων/λης όπου και το μεγάλο μοναστήρι του Αγίου Πολυχρονίου(εκεί φοίτησαν ο Μεθόδιος και ο Κύριλλος)κυνηγημένοι από τους σελτσούκους τούρκους έφυγαν και μετά από πολλές κακουχίες έφτασαν στο σημερινό κουφόπουλο μαζί με μανιάτες και λίγους κρητικούς από το σημερινό μαχαλά της Ανδρίτσαινας "Μουρμουρέικα" όπου υπάρχουν και Κύπριοι (βλέπετε και τον κύπριο Αγιο Θαράπο).Από επίσκεψη μου πριν αρκετά χρόνια στο υπέροχο χωριό σας,είδα ότι καιτα επίθετα σας όπως και τα ονόματα,μαρτυρούν την ένδοξη καταγωγή σας.....Σε κάποια άλλη επίσκεψη μου στο όμορφο blog σας,θα σας αναφέρω και άλλα αποσπάσματα.....Νάστε όλοι καλά.

Κουφόπουλο είπε...

Καλώς όρισες φίλε μου. Ευχαριστώ για την επίσκεψη και κυρίως για το σχόλιο σου.

Πράγματι, εγώ τουλάχιστον -αλλά και οι άλλοι κουφοπλαίοι από όσο γνωρίζω- δεν έχω ενημερωθεί για την καταγωγή μας. Δε φανταζόμουν ότι θα υπάρχουν ιστορικές πηγές που να αποδεικνύουν από που κρατάει η σκούφια μας. Πως τα βρήκες όλα αυτά; Ποιά ονόματα εννοείς ότι συνδέονται ιστορικά με την καταγωγή μας, επίθετα ή τοπονύμια;

Από μικρός πάντως είχα ακούσει ότι εμάς τους Κουφοπουλαίους οι Ανδριτσάνοι μας έλεγαν "μανιαούρια", παρατσούκλι που ερμηνευόταν σα σχετικό με τη Μάνη. Υπέθεταν λοιπόν οι παλιότεροι ότι ίσως έχουμε κάποια Μανιάτικη καταγωγή. Η δε ομιλία των παλιότερων ήταν διαφορετική από τα γύρω χωριά. Χρησιμοποιούσαν πολύ το "τσε" όπως σήμερα οι κρητικοί. Ο πατέρας μου αλλά και πολλοί παλιότεροι θυμούνται πολύ καθαρά αυτή τη χαρακτηριστική ομιλία, ακόμα και εγώ θυμάμαι δυο τρεις χωριανούς που μιλούσαν έτσι.

Τα τέλη του 18αι. που αναφέρεις από ότι έχω ακούσει ήταν μια περιόδος μετανάστευσης πολλών μανιατών λόγω προβλημάτων με τους Τούρκους. Τότε ήταν που πολλοί κατέληξαν στην Κορσική και έφτιαξαν εκεί τα ελληνικά χωριά που είναι γνωστά και σήμερα. Γνωστότερο όλων το Καργκέζε που έχω επισκευτεί προσωπικά δέκα χρόνια πριν. Σήμερα μόνο η εκκλησία του (Άγιος Νικόλαος αν θυμάμαι καλά) και τα ονόματα στις οδούς φανερώνουν την ελληνική καταγωγή του. Ίσως λοιπόν την ίδια περίοδο κάποιοι μανιάτες να έφτασαν και το χωριό μας, δεν ξέρω. Για τα ελληνικά χωριά της Κορσικής είχε δείξει η ΕΤ 3 παλιά ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ και μάλιστα στο τεχνικό μέρος (νομίζω ηχολήπτης) ήταν και ένας πατριώτης μας, ο Πολυχρόνης ο Θεοχάρης (του Γιακουμή), πρώτος ξάδερφος του Πολυχρόνη που γράφει εδώ.

Αλλά αυτό που λές για την Κωνσταντινούπολη πρώτη φορά το ακούω και δε μπορώ να το ταυτίσω με κάτι από όσα έχω ακούσει.

Κουφόπουλο είπε...

Και βέβαια μια και μιλάμε για καταγωγή καλό θα ήταν να αναφέρω ότι τα μέρη μας έχουν και πολλά σλάβικα και αρβανίτικα τοπονύμια. Χαρακτηριστικότερα όλων στη μικρή περιφέρεια του χωριού μας είναι τα δύο βουνά: Ρουνίτσα και Καμπενίτσα. "Τα βιολιά είναι στη Ρουνίτσα και ο χορός στην Καμπενίτσα" όπως λέει ένα παλιό δίστιχο.
Το περασμένο καλοκαίρι έκανα ένα οδικό ταξίδι στα δυτικά Βαλκάνια. Οικογενειακώς, με τη γυναίκα μου και τα δυο μας παιδιά. Κάπου στη βόρεια Αλβανία λοιπόν κάτσαμε για φαγητό. Τα παιδιά από τη σαλάτα τρώνε μόνο το αγγούρι, στη ντομάτα δε δίνουν και πολύ σημασία. Προσπαθούσα λοιπόν να εξηγήσω στο φιλότιμο και πολύ φιλικό γκαρσόνι να μας φέρει και ένα πιάτο μόνο με αγγούρι αλλά δεν καταλαβαινε. Με τα πολλά και με χειρονομίες (η γλώσσα του σώματος είναι πολύ χρήσιμη σε τέτοιες περιπτώσεις) με ρωτάει: καστραβέτσι; Μένω εμβρόντητος, κόκκαλο μιλάμε! Καστραβέτσι η γιαγιά μου έλεγε το αγγούρι, πόσα χρόνια είχα να ακούσω αυτή τη λέξη, αρβανίτικη τελικά είναι. "Ναι, του λέω ενθουσιασμένος, αυτό θέλω"!!!
Επίσης στην Αλβανία το κορίτσι το λένε "τσούπα", λέξη που χρησιμοποιούσαμε και εμείς παλιά.

Ακόμα δυο παλιές λέξεις που θυμάμαι (χωρίς όμως να ξέρω από που κρατάνε αυτές) είναι "η μπλεζενιά" δηλαδή καρπούζι και ο "σκουράτζος" δηλ. η παστή ρέγγα.

Unknown είπε...

Καλημέρα Ηλία. Τι κάνεις; Είδα χθες τον ξάδερφό σου του Τάσου, καθήσαμε, ήπιαμε καφέ και τα είπαμε. Σε ότι αφορά τα τοπωνύμια και τις λέξεις, από που προέρχονται οι λέξεις: "χάχαλα" και "συπούπουλοι" και τα τοπωνύμια: "Νίβιτσα", "Μπελούσι", "Ζάχα" και "Μουλάτσι (Ελληνικό Αρκαδίας)";

Κουφόπουλο είπε...

Τι κάνει ο ξάδερφος βρε; Πριν από τα Χριστούγεννα έχω να τον δώ, δεν ήταν στην Καλαμάτα τότε νομίζω.

Για τις λέξεις που ρωτάς δε γνωρίζω να σου πω. Ο Νίκος, που είναι φιλόλογος αλλά γενικλοτερα έχει και γνώσεις περί του θέματος θα μας διαφωτίσει νομίζω όταν μπεί και δει την ερώτηση.

Αυτό που σκέφτομαι με την ευκαιρία της συζήτησης είναι ότι τα τοπωνύμια πολλές φορές έχουν χρήσιμες πληροφορίες και καλό θα ήταν να τα καταγράφαμε κάποτε.

ΛΑΟΓΡΑΦΟΣ είπε...

Καλημέρα,καλή σαρακοστή σε όλους.Φίλε μου,εγώ σ'ευχαριστώ που νέοι σαν εσένα δίνουν ελπίδα ζωής στα ελληνικά χωριά.Σε λίγες μέρες φέυγω στο εξωτερικό,ελπίζω να γυρίσω (εάν το θέλει ο Θεός)νικητής!Τα πολλά καλοκαίρια που με βαραίνουν στη πλάτη,δεν μου δίνουν πολλές ελπίδες.Εαν έρθω πίσω όμως θέλω πολύ να τα πούμε και να σου δώσω πολλές μαρτυρίες για όσα σου έγραψα... συγγράμματα μου και ομιλίες μου σε πολλές παρουσιάσεις για την παράδοση και όχι μόνο.Υγεία σε όλους σας καιο ας μην σας γνωρίζω..αγάπη και ελπίδα.Μη ξεχνάτε τις "αλησμόνητες πατρίδες".

potseika είπε...

Παίδες, Κουφοπλαίοι και μη,
γεια σας.

Θα ερχόταν κι εκεί η κουβέντα και να που ήρθε:
Ποια είναι η ιστορία του Κουφόπουλου, λοιπόν, από πού καταγόμαστε, ποια "ιδιωματική" γλώσσα μιλάμε και γιατί?

Ο "Λαογράφος" κατέθεσε την άποψή του. Ενδιαφέροντα τα στοιχεία που προσκόμισε ( αλλά, πες μας, "πατριώτη" περισσότερα για σένα, να σε γνωρίσουμε...Πόνο πολύ κρύβεις...Ποιος είσαι?).

Λοιπόν, για την "ιστορία" του χωριού μας και των ανθρώπων του θα γράψω κι εγώ τη δική μου άποψη μια και ασχολήθηκα στο παρελθόν με αυτό το θέμα. Μάλιστα, στη διδακτορική διατριβή μου με τίτλο "the origin of the Balkan people" (η προέλευση των βαλκανικών λαών) υπάρχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο για την Ανδρίτσαινα και ειδικά για
το Κουφόπουλο.

Αυτό το κεφάλαιο της διατριβής θα φροντίσω να το μεταφράσω στα ελληνικά (ελπίζω σύντομα) και θα το ανεβάσω εδώ.
Νομίζω πως θα ξαφνιάσουν πολλούς ευχάριστα όσα θα πούμε εκεί,
γιατί θα λύσουν κάποιες προσωπικές απορίες τους σε σχέση με την καταγωγή τους και ίσως ερμηνεύσουν ακόμα και συμπεριφορές τους, μια και αυτές καθορίζονται εν πολλοίς από το γενεα(ο)λογικό μας DNA.
Θα τα πούμε σύντομα, φιλαράκια.
Υγεία σε όλους και καλή δύναμη στο "Λαογράφο", που πάει στην ξενιτιά. Να ναι για καλό.

Υ.Γ Ο Νικ Αργύρης, κανα 2 χρόνια πριν, μου είχε πει πως και ο φίλος μου ο Παπα Χρήστος έχει βγάλει βιβλίο για το θέμα αυτό. Δεν το διάβασα, είχε εξαντληθει μου είπε ο πρόεδρος
Ας του πει κάποιος του ΠάπαΧρήστου να "έρθει απο δω" να μας ενημερώσει για το βιβλίο. ΄Αντε, να γίνουμε πολλοί.

Κουφόπουλο είπε...

Καλό ταξίδι Λαογράφε και με τα καλύτερα αποτελέσματα εύχομαι.
Όταν με το καλό ξαναγυρίσεις σε περιμένουμε να τα ξαναπούμε.

Κουφόπουλο είπε...

Το βιβλίο του παπα Χρήστου πράγματι υπάρχει και είναι το μοναδικό βιβλίο από όσο γνωρίζω που έχει βγεί για το χωριό. Γράψε μια διεύθυνση αν θες στο email μου να σου το στείλω Νίκο ή, ακόμα καλύτερα, σου το δίνω όταν βρεθούμε εδώ.

Όσο για τη διατριβή σου προσωπικά είμαι πολύ ανυπόμονος που δε θα με χάλαγε καθόλου και στα Αγγλικά να την ανέβαζες. Βέβαια, καλό θα ήταν να μεταφραστεί στη μητρική μας γλώσσα για να είναι πιό άμεση και προσβάσιμη σε όλους μας. Αλλά σίγουρα αυτό απαιτεί κόπο και χρόνο, μέχρι τότε ανέβασε αν θες κανα μικρό απόσπασμα.

potseika είπε...

Που λέτε, παιδιά από του Κουφόπλου,

Πριν ανεβάσω εδώ (αργότερα) κάποια αποσπάσματα από τη διατριβή που λέγαμε, θα γράψω λίγα για τον πρωτογενή και υποσυνείδητο λόγο που με ώθησε να ασχοληθώ με το θέμα «Η καταγωγή των λαών των Βαλκανίων».

Στο Μαλιέικο, λοιπόν ( εκεί μεγαλώσαμε εμείς τα δύο Αδαμόπουλα .Φαντάσου, Ηλία, πως τα παιδιά στο χωριό, μας λέγανε ο Πέτρος και ο Νίκος της… θεια Βένης!), είχανε μια παλιά εικόνα, παράξενη, που δεν έμοιαζε με τις άλλες, που ξέραμε στο χωριό. Στην εικόνα ήταν ο "Χριστός Παντοκτάτωρ" και από τη μια και την άλλη μεριά η μητέρα του και ο Ιωάννης .
Αυτή την εικόνα την είχανε στο σπίτι σαν «κειμήλιο»,ξεχωριστή από τις άλλες που ήταν στο εικονοστάσι .Η γιαγιά η Σημούλα έλεγε πως την είχε πάρει στην προίκα της και την πήγε στα Μαλιέικα, όταν παντρεύτηκε, δώρο από την προγιαγιά της που «είχαν έρθει από πάνου». Τη θεωρούσανε μάλιστα και θαυματουργή στην οικογένεια. («Μπήκαν»,διηγιόταν « στο σπίτι κλέφτες και το «σήκωσαν».Πήραν μαζί τους και την εικόνα. Αλλά ,μόλις φτάσανε στο Ραχούλι, «πιάστηκαν» τα πόδια τους, τους «έδεσε» η εικόνα και δεν μπορούσαν ούτε αυτοί ούτε τα ζα τους να προχωρήσουν. Κι εκεί τους τσάκωσαν και πήραν πίσω τα πράγματα και την εικόνα»).
Η γιαγιά Σημούλα (Ασημούλα) διηγιόταν και παράξενες ιστορίες και τραγούδαγε «αλλιώτικα» τραγούδια (π.χ τα κάλαντα τα έλεγε σε άλλο σκοπό και κάποια τραγούδια μοιάζανε με μοιρολόγια, όπως το «Μικρός Κωστάκης κίνησε») .

Αλλά, το περίεργο τότε για μένα ήταν που η γιαγιά (ο παππούς ο Νικολάκης όχι) χρησιμοποιούσε ακαταλαβίστικες λέξεις και «ξένες» ακόμα και για τη δικιά μας ντοπιολαλιά (όπως αυτές τις λέξεις που μνημόνευσες ήδη, Ηλία, καστραβέτσι, μπλεζενιά κ,λπ και άλλες, που δεν τις είχα ακούσει στο χωριό και τις έχω καταγράψει από μνήμης τις περισσότερες) . ¨Όλα αυτά, ήταν τότε ακατανόητα για μένα.

Μετά, στη σχολή (Ιστορικό-Αρχαιολογικό), σε ένα μάθημα Βυζαντινής Αρχαιολογίας, μας δείχνει ο καθηγητής Δρανδάκης κάτι διαφάνειες από εικόνες Σλαυικής τεχνοτροπίας. Κοιτάω και τι να δω. Ολοκάθαρη η εικόνα η δικιά μας στα Μαλιέικα. Παθαίνω. «Το και το», του λέω, «κ. καθηγητά , έχουμε και μεις μια τέτοια εικόνα στο σπίτι στο χωριό». «Από πού είσαι παιδί μου;», με ρωτάει. «Από Ανδρίτσαινα Ολυμπίας» του λέω. «Δηλαδή, Αρκαδίας», με… διορθώνει γελώντας . «Και πού είναι το παράξενο; Οι περισσότεροι εκεί κάτω είσαστε Σλαυοβλάχοι» ,μου κάνει και με αφήνει κόκαλο.

Από τότε, αρχίζει για μένα και η «περιπέτεια» της αναζήτησης της καταγωγής των Ανδριτσανο-Κουφοπουλαίων και των «απάνου και κάτου» χωριών της περιοχής, όπως θα πούμε την άλλη φορά.

Κουφόπουλο είπε...

Ωστε έχουμε και εμείς ιστορίες με θαυματουργές εικόνες... δεν είχα ακούσει καμιά από τον τόπο μας.
Που να είναι αυτή η εικόνα τώρα άραγε, ξέρεις; Όπως την περιγράφεις θα θελα πολύ να τη δώ.

Πράγματι θαυματουργή πρέπει να 'ταν, σε ... μπελάδες σε έβαλε! :-))))

potseika είπε...

Αυτή η εικόνα Ηλία, σήμερα βρίσκεται στα χέρια προσώπου (ολίγον θρησκόληπτου),που τη ζήτησε από το μακαρίτη του θείο μου το Νιόνιο να του τη δώσει, γιατί είναι...θαυματουργή και θα τον...προστατεύει. Ο Νιόνιος ,αγαθιάρης και άθρησκος,όπως ήταν,του την έκανε δώρο.
Πάντως, έχει "εκτιμηθεί" από ειδικό βυζαντινολόγο και καταγραφεί στα αρχεία του Βυζαντινού Μουσείου.

΄Εχω και φωτογραφία της. ΄Οταν κατέβω Ελλάδα κι ψάξω στην κασέλα- αρχείο μου,θα σου τη δώσω να την ανεβάσεις κι εδώ.