Village Koufopoulo, Andritsena, Greece. Χωριό Κουφόπουλο, Ανδρίτσαινα, Ηλέιας

Village Koufopoulo, Andritsena, Greece. Χωριό Κουφόπουλο, Ανδρίτσαινα,  Ηλέιας

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Το χωριό με χιόνια

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονία του 1992.
Με Α/Μ φιλμ (agfapan 100) και με μια Ζενιτ 11, την πρώτη μου μηχανή.





Το χωριό από την Αγιά Σωτήρω.



Κουφόπουλο, Κάτω Βρύση

Στην Κάτω Βρύση. Αυτός ο καιρός για τα γιδοπρόβατα είναι δύσκολος αφού πρέπει να βγούν για να βοσκήσουν ενώ όλα είναι σκεπασμένα με χιόνι.





Και για τους ανθρώπους όμως είναι το ίδιο δύσκολος!




Στην Τριβάλα, το σπίτι του Κουκουζή.




Ο ασφένταμος με τη μεγάλη κουφάλα στην εκκλησία.





Αυτή είναι μπροστά στο σπίτι του Χρήστου Μιχελή, κάτω από αυτό Πολύχρόνη.





Και μια καμινάδα.

31 σχόλια:

potseika είπε...

Είδα τις φωτογραφίες σου Ηλία,από το χιονισμένο χωριό μας και ξεσηκώθηκαν οι μνήμες.΄Οντως, περνούσαμε δύσκολους χειμώνες τότε στο χωριό.Θυμάμαι έπιανε πολύ χιόνι (και πώς να μην πιάσει σε τέτοιο υψόμετρο),μερικές φορές δεν μπορούσαμε να ξεμυτίσουμε από το σπίτι ,ούτε σχολείο να πάμε. Δεν ξεχιόνιζαν κι όλας οι μεγάλοι. Πού να μπορέσουν να φτυαρίσουν τέτοια βουνά χιονιού. Και πού να βγάλεις έξω που λες κι εσύ πρόβατα και “ζα” να βοσκήσουν και τί να βρουν.
΄Εχω ακόμα στο μυαλό μου ζωντανή την εικόνα από τα κρύσταλα που κρέμονταν σαν μυτερά σπαθιά από τις στέγες . Να μην ήταν και δυο μέτρα? Δεν είναι υπερβολή.Μερικές φορές τα κόβαμε με γυμνά χέρια τα παιδιά και τα...γλείφαμε. Τρελόπαιδα, μπόλικη συσσωρευμένη ενέργεια λόγω αδράνειας τις μέρες του χιονιά, κάναμε ό,τι τρέλα μπορεί να φανταστεί κανείς. Στα σπίτια μέσα παγωνιά μπόλικη, μόνο τα χειμωνιάτικα κρατούσαν ζέστη.Καίγανε τα κούτσουρα και τρίζανε και πετούσαν σπίθες πάνω στα σαϊσματα και στις κουρελούδες, στο λεπτό φουντώνανε,αν δεν προλάβαινες. Καθόμαστε σε κοντά σκαμνάκια (καρεκλάκια) όλη η οικογένεια, σε ημικύκλιο, απέναντι από τη φωτιά,όχι πολύ κοντά,γιατί τα μάγουλα “πυρώνανε”, γίνονταν κόκινα από την πολλή ζέστη. Δίπλα, ο σοφράς (χαμηλοτράπεζο, συνήθως στρογγυλό). Πάνω στη χόβολη καψαλίζαμε ψωμί ,το αλείφαμε μετά λάδι και το τρώγαμε με φέτα φρεσκοβγαλμένη από το βαρέλι, ήταν άλλο πράμα,τέτοια γεύση και νοστιμιά μιλάμε. Βάζαμε επίσης και κρεμύδια να ψηθούν στη στάχτη μέσα και πατάτες .΄Ασε πια τα κάστανα ,ψητά,βραστά,με την οκά τα τρώγαμε,δεν υπήρχε σπίτι που να μη μαζεύει , ήταν κάτι σαν παραδοσιακή διατροφή το κάστανο στο Κουφόπουλο (αν και ήταν κάτι μικρούλια,με νεύρα και πίκριζαν καμια φορά. Κάποια εποχή ,θυμάμαι, ο συχωρεμένος ο μπάρμπα Πάνος ο Αδαμάκος, έφερε κάτι καστανιές αλλιώτικες,που κάνανε κάστανα να,τεράστια,δεν είχαμε ματαειδεί στο χωριό τέτοια). Μασουλάγαμε και συκομαϊδες ( ξερά μαυρόσυκα, ανοιγμένα στα δύο και λιασμένα) ή σύκα τσαπέλες (ξερά ασπρόσυκα τρυπημένα και περασμένα σε βρύα σε στρογγυλή αρμαθιά). Τα τρώγαμε με γέμιση καρύδι συνήθως. Αλλά,"όλα τα λεφτά" ήταν το σουτζούκι, από πετιμέζι και καρύδι (κάπου το ανάφερες κι εσύ,Ηλία , θυμάμαι,με τις Ξουραφοπούλες, που τα ξαφρίζατε και σας κυνηγούσανε,χεχε). Κάναμε επίσης και λαλαγκίδες (μια κουταλιά αλεύρι διαλυμένο σε νερό, τσουπ μέσα στο τηγάνι με το καυτό λάδι και γινόταν μια “λουκουμάδα, άλλο πράμα. Ρίχαναμε μετά και μέλι πάνω και κανέλα...να γλείφεις τα δάχτυλά σου) .Απέ,δεν ήταν μόνο αυτά.Κάτω από τα κρεβάτια ,είχαν τα σπίτια “θησαυρό”, μήλα (αμπελιωνίτικα κυρίως), κυδώνια, ρόιδα, μπούρνελα ξερά, καρύδια, όλα τα καλούδια του θεού είχαν οι νοικοκυραίοι.Τίποτα δεν έλειπε. ΄Ηταν ατέλειωτες οι χειμωνιάτικες μέρες και νύχτες,ειδκά όταν ήταν χιονισμένες. Αλλά, εξοπλισμένα τα σπίτια όλα με τα απαραίτητα, προπαντός τρόφιμα (χυλοπίτες,τραχανά, φασόλια, φακές, πατάτες, τυρί ,μυζίθρα,βούτυρο, “πλούσια τα ελέη”), αλλά και πετρέλαιο για τη λάμπα κι αλάτι χοντρό και προπαντός μπόλικα ξύλα,κούτσουρα για το τζάκι.Και για τα “ζα”, το ίδιο,άχυρο και σανό και “κλαρί”,φρέσκο που το ξεχιόνιζαν ,το έκοβαν και το κουβάλαγαν μέσα να φάνε τα “ζωντανά”. (συνέχεια)

potseika είπε...

΄Αμα “κράταγε το χιόνι”, οι... τρανοί έβγαιναν από το σπίτι,εμείς τα παιδιά όχι, και πήγαιναν στα “μαγαζιά”.΄Οχι στην Αντρίτσαινα, ήταν αδιάβατος ο δρόμος. (Κι όμως,λένε πως ο μόνος που πήγαινε “κάτου”,ας είχε και 2 μέτρα χιόνι, ήταν ο μπάρμπα Θοδωρής Θωμάς, άνοιγε το καφενείο στις 5 το πρωί, 'βρέξει - χιονίσει”!) .Τα “μαγαζιά” που λέμε στο χωριό, ήτανε τα δύο μικρά καφενεία ,το ένα του Σπύρου Τσιγουρή και το άλλο του Σταύρου Καπλάνη (στου Κουτσοβασίλη,στον κήπο του Κουκουζή το είχε ο μπάρπα Σταύρος. ΄Εχεις εδώ και τη φωτογραφία). Μέσα, έκαιγε ξυλόσομπα, που συνήθως όμως “γύριζε” τον καπνό και ντουμάνιαζε ο τόπος. ΄Ασε από τα τσιγάρα. Καπνίζανε κάτι σέρτικα, “Τέλειο”,”΄Εθνος” “Ματσάγκος”,”στούκας” μιλάμε. Οι...μαγαζάτορες σέρβιραν στους πελάτες καφέ, λουκούμι,σούμα, κονικάκ,ή διάφορα λικέρ,συνήθως τριαντάφυλλο. Πλέρωνε όποιος έχανε στην “κολιτσίνα” ή στην “ξερή”. Για το μαγαζί, όση ώρα παίζανε,βγάζανε και “βιδάνιο”,αφήνανε μπουρμπουάρ,δηλαδή,της πλάκας, βέβαια,κάτι πενηνταράκια πετάγανε στην κούπα.Είχε αξία,όμως, το χρήμα τότε. Με μια δραχμή (ένα φράγκο) έπινες καφέ ή έτρωγες μια βανίλια, πέντε λουκούμια. Εμ,τι,σα σήμερα που με 340 δραχμές (ένα ευρώ) δεν παίρνεις ούτε τσίχλα?
Στα καφενεία οι άντρες, δεν κάθονταν αργά. 9 η ώρα μαζεύονταν σπίτια και όλη η οικογένεια έπεφτε για ύπνο νωρίς,να μην καίει και η λάμπα,ούτε το τζάκι κούτσουρα,οικονομία, να βγει και η αυριανή μέρα και η νύχτα. Ποιος ξέρει τι ξημερώνει “ταχιά".
Κρεβατοκάμερες,βέβαια,μπούζι,πού να φτάσει η ζεστασιά από το τζάκι εκεί μέσα.Αλλά,άμα σκεπαζόσουνα καλά με τα σαϊσματα,τις βελέντζες και τις φλοκάτες, μετά από λίγο, γινόσουνα “φούρνος”,τύφλα να χαν τα καλύτερα καλοριφέρ.
Τι τα θες όμως, τι τα ζητάς.Σκληρή η ζωή στο χωριό κείνα τα χρόνια, “τουραγνία,μάτι μ”, που λεγε και η συχωρεμένη η θεια Τασία του Βασιλάκου, γειτόνισά μας, μια πόρτα (ψωμί κι αλάτι φάγαμε μαζί,κουβέντα πικρή δεν είπαμε. Θεός συχωρέσει την κι εκείνη κι όλους τους παλιούς που έχουν φύγει πια,αλλά ακόμα τους κρατάμε ζωντανούς στη μνήμη μας. Να, κι αυτό ένα μνημόσυνο σε κείνους είναι. “Είδαμε δεν είδαμε, ξέρουμε δεν ξέρουμε ,Θος συχωρέσει τους”!!
Χρόνια πολλά,Κουφοπλαίοι μου.

Giorgos Varvakis είπε...

Αγαπητέ Ηλία καλημέρα.
Βρήκα εντελώς τυχαία το blog σου την περασμένη εβδομάδα, όταν ψάχνοντας στο google για φωτογραφίες με κουκιά, έπεσα πάνω στη "Θεια Αγγελική" και "έκλεψα" τη 1 από τις 2 φωτογραφίες, για να τη βάλω στη δική μου ανάρτηση στο ΜΠΑΛΟ (με αναφορά στην πηγή!!).
Την "πείραξα" λιγάκι στο Lightroom.. :)
Το blog σου έχει ιδιαίτερο χρώμα και το έχω προσθέσει στη λίστα των φιλικών μου blogs.
Οι σημερινές σου φωτογραφίες πέρα από το ότι είναι πολύ όμορφες και εντυπωσιακές, με γυρνάνε πίσω στο '89 όταν απέκτησα κι εγώ την πρώτη μου Zenit!! Την έχω ακόμη σε καλή κατάσταση αλλά δεν τη χρησιμοποιώ πια.
Να πω και κάτι άλλο. Το σχόλιο του "potseika" είναι κρίμα να μείνει "κρυμμένο" εδώ. Είναι πολύ όμορφο και αξίζει να γίνει ξεχωριστή ανάρτηση
Να είστε καλά σας εύχομαι και Καλές Γιορτές!!

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ?ΙΣΩΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΝ ΨΑΞΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΣΤΑ ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙΑ,ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ,ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΑ ΠΕΙ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΕΝΤΑΡΕΣ,ΔΕΚΑΡΕΣ,.ΚΑΡΥΔΙΑ,ΣΥΚΑ,ΜΥΓΔΑΛΑ....ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΞΑΝΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΤΟΤΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΓΙΟΡΤΩΝ ΗΤΑΝ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ,ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΤΖΑΚΙ ΓΙΑ ΚΑΛΙΚΑΤΖΑΡΙΑ ΚΑΙ ΞΩΤΙΚΑ, ΓΛΥΚΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΣΤΟ ΝΤΟΥΛΑΠΙ ΜΗ ΦΑΓΩΦΟΥΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ,ΠΑΣΤΟ ΧΟΙΡΙΝΟ ΜΕ ΑΥΓΑ ΣΤΟ ΤΗΓΑΝΙ ΤΙ ΝΟΣΤΗΜΑΔΑ ΕΙΧΕ......

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ,ΠΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΘΛΙΨΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΥΚΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

potseika είπε...

Χρόνια πολλά, Πολυχρόνη, τα λες μέσα απο την καρδιά σου και διαβάζονται όμορφα αυτά πού έγραψες. Μου θύμισες και τις τσιγαρίδες (παστό ,βρασμένο χοιρινό),που ξέχασα να αναφέρω στα παραπάνω σχόλια. Βασική διατροφή για το χωριό τότε. Κάθε σπίτι είχε 1-2 γουρούνια,σαν σήμερα και αύριο τα σφάζανε. Βράζαν σε καζάνια το κρέας και το βάζανε σε τενεκέδες (λάτες).Τα άντερα τα κάνανε "οματιά" με γέμιση μπλιγούρι , κανέλα, πορτοκαλόφλουδα.Τα φουρνίζανε σε μπακιρένιο στρογγυλό ταψί και γινόταν πεντανόστιμη. Πόδια,στομάχια και λοιπά από το γουρούνι τα βράζανε και γινόταν ο περίφημος πατσάς (η πατσ(ι)ά) στην ιδιωματική μας γλώσσα. Ζεστή την έλεγαν έτσι,όταν κρύωνε την έλεγαν πιχτή.
(συνέχεια)

potseika είπε...

Πολυχρόνη,να πούμε και δυο πράγματα για τον παππού σου, που σου υποσχέθηκα παλιότερα,τον μπάρμπα Πολυχρόνη, που έχεις και το όνομά του. Που λες , αυτές τις γιορτινές μέρες ο μπάρμπα Πολυχρόνης είχε στην εκκλησιά το γενικό πρόσταγμα, ως δεξιός ψάλτης,αλλά και...ιεροκήρυκας που ήταν.΄Εψελνε κατανυκτικά,γλυκά,αλλά χαμηλά,ήταν μπάσος,σε αντίθεση με τον πατέρα μου πού έψελνε- τραγούδαγε στις "ψηλές" νότες και ήταν ο αριστερός ψάλτης.
Ειδικά το "χερουβεικό" δεν το έδινε σε κανέναν ο παππούς σου, αφού ως δεξιός ψάλτης είχε την αποκλειστικότητα και το έλεγε με ένα δικό του, ιδόμορφο τρόπο, σε παράξενους "δρόμους" της βυζαντινής μουσικής. Εμένα με "μάζεψε" στο στασίδι ,δίπλα του από πολύ μικρό παιδί,θα μουν 6-7 χρόνων.Του κράταγα το "ίσο".΄Οταν μεγάλωσα λίγο,άρχισε να μου δίνει να λέω και τροπάρια μόνος μου και κάποια στιγμή με άφησε να λέω και το „χερουβεικό”. Δίπλα του,δεξιός, βοηθός ψάλτη, στεκόταν ο μπάρμπα Τάσης ο Κουκουζής.΄Ηταν πολύ κοντός άνθρωπος (όσο ένα 12χρονο παιδί στο ύψος) και "γραφικός" στο χωριό.΄Εψελνε και τούτος, καλή φωνή είχε,αλλά ήταν "φαταούλας”,ήθελε να "παίρνει” όλα τα τροπάρια,αλλά ο μπάρμπα Πολυχρόνης τον έβαζε σε τάξη,μοίραζε παντού τη ..."μπάλα". Πιο κει σε στασίδι, στεκόταν και έτερος "ψάλτης", ο μπάρμπα Νικόλας ο Μαντίνης ή Ρηγόπουλος. ΄Ανθρωπος με πολύ μεράκι,αλλά ... φάλτσος. Ο μπάρμπα Πολυχρόνης απέφευγε να του δίνει να λέει "κομμάτια",του έδινε κανένα στη "χάση και τη φέξη”,έτσι για να τον ξεφορτωθεί.Αλλά η "δεξιά" ψαλτική κομπανία,είχε κι άλλο μέλος. Τον μπαρμπα Βαγγέλη Παπαντωνίου-Καστανά,γιο του περίφημου στο χωριό παπα Αντώνη Καστανά,που "λειτούργησε" στο Κουφόπουλο επί πολλά, συναπτά έτη. Ο μπαρμπα Βαγγέλης ήταν φάλτσος κι αυτός, χειρότερος από το Νικόλα Μαντίνη και όταν επέμενε να λέει κανένα σύντομο τροπάρι ,έβγαινε ο παπα Καστανάς (πατέρας του) στην „Ωραία Πύλη” και του έλεγε ψαλτικά, στον ήχο που έπρεπε να ψέλνεται το τροπάρι " άστο,άστο ευλογημένε, τ΄άλλαξες τον αδόξαστο". Οπότε γινόταν,όπως καταλαβαίνεις το "έλα να δεις" από τα γέλια του κόσμου μέσα στην εκκλησία.
(συνέχεια)

potseika είπε...

Ο μπαρμπα Πολυχρόνης ήταν με όλους και με όλα αυστηρός. Τον πατέρα μου για παράδειγμα που ερχόταν στη εκκλησία αργά "στην τρίτη καμπάνα" κι ήταν και ψάλτης,μόλις τον έβλεπε και έμπαινε μέσα στην εκκλησία αργοπορημένος,σταμάταγε την ψαλμωδία,τον κεραυνοβολούσε και τον έλουζε μπροστά σε όλο το εκκλησίασμα . „Αργίσανε να σου φέρουνε το γάλα σου , Γιάννη Αδάμη? Σα δεν ντρέπεσαι,παλι-Αντριάνη...".
Εκεί ,κάπου προς το τέλος της λειτουργίας ,ο μπαρμπα Πολυχρόνης έκανε και κήρυγμα. Χτύπαγε την μαγκούρα στο στασίδι, κατσάδιαζε συνήθως πρν αρχίσει το κήρυγμα για να ησυχάσουν τις Ξουραφοπούλες ή τη θεια Ζωίτσα, που ήταν φωνακλούδες και ανάλογα με το ευαγγέλιο της ημέρας ή κάποιο συμβάν στο χωριό ,προσάρμοζε ανάλογα το κήρυγγμά του. Παροιμειώδεις έχουν μείνει οι “ατάκες”, οι νουθεσίες ,αλλά και οι επικρίσεις του για τη...νεολαία.΄Εψελνε τα „εξ αμάξης” στους νέους, „που δεν έχουνε πια σέβας στους γονείς και στους μεγαλύτερους,όπως παλιά ,που είναι κακομαθημένοι και που...πάνε με παλιοκόριτσα". Θυμάμαι,μάλιστα, πολύ καλά και γελάω ακόμα,ένα περιστατικό σε ένα κήρυγμά του μετά από ένα τέτοιο ξέσπασμα εναντίον της νεολαίας :
" Χριστιανοί μου,χάλασε η σημερινή νεολαία,δε σέβονται τίποτα,δεν έχουν ιερό και όσιο. Καπινίζουν ,ξενυχτάνε, κάνουν παλιοπράματα, πάνε με παλιοθήλυκα, παλιοπατσαβούρες και φιλιούνται και τα κάνουνε όλα στη φόρα .Ακούστε,ακούστε, βάζουν τώρα κι εκείνα του διαβόλου τα σκουφιά, τα πώς τα λένε (τα προφυλακτικά εννοούσε),για να μην τις γκαστρώσουν τις παλιοπουτανίτσες, τις ξεφερμένες κι αυτές. Τι θέλετε,μωρή, που ζυγώνετε στα τραγιά,μου λέτε; Δε θα σε μαρκαλίσει ο τράγος, άμα πας και τρίβεσαι στο γένι του;”. Και την ίδια ώρα, στρέφεται στο μακαρίτη τον αδερφό μου που καθόταν πιο πέρα και είχε σκάσει στα γέλια και οργισμένος του λέει: "Τί χασκογελάς Πέτρ' Αδάμη; Αλλά και συ τέτοιος δεν είσαι; Στην τσέπη σου τά χεις και συ τα σύνεργα του διαβόλου,αν σε ψάξω” (Χαχαχα, καλά να κατακρίνει το... μαρκάλισμα,αλλά τη μανία του με τα προφυλακτικά ,δεν μπορώ να την εξηγήσω).Οπότε,για να τελειώνουμε με το περιστατικό, από κάτω ο κόσμος να γελάει,οι γυναίκες να λιγώνοται,να ξεκαρδίζονται,αλλά ο μπαρμπα Πολυχρόνης ατάραχος, οργισμένος σαν Δίας με τους κεραυνούς στο χέρι, να ρίχνει ματιές φαρμάκι πάνω στο “γυναικονίτη”,να χτυπάει την μαγκούρα στο στασίδι με δύναμη και να τις κράζει να σκάσουν και να πλαντάξουν,”που γελάτε,καρακάξες, πανάθεμα το κεφάλι σας μέσα στην εκκλησιά”. Αυστηρός, δηκτικός,πιπεράτος,με γραφικό και θυμόσοφο λόγο,τέτοιον που είχαν οι παλιοί ,ως πιο απλοί και φυσικοί από μας.
Θυμάμαι και άλλα από τον παππού σου,Πολυχρόνη,αλλά σταματάω εδώ ,μου λείπει ο χρόνος. ΄Ηταν, πάντως, μορφή στο Κουφόπουλο ο μπάρμπα Πολυχρόνης ο Κωλαράς-Θεοχάρης και κανείς δε θα μπορούσε να "φιλοτεχνήσει" έναν πίνακα του χωριού σ΄εκείνα τα χρόνια, χωρίς να βάλει τη μορφή του μπαρμπα Πολυχρόνη μέσα και μάλιστα σε "δεσποτική" θέση στον καμβά.
Πάλι χρόνια πολλά από την πατρίδα τούτη τη φορά,Κουφοπλαίοι μου.

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΚΑΛΗΝ ΕΣΠΕΡΑΝ ΑΡΧΟΝΤΕΣ....Ο ΘΕΟΣ ΝΑ Σ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΝΙΚΟ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΟΥ.Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ .ΤΟ ΑΓΑΠΟΥΣΑ, ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ ΦΑΝΤΑΖΕ ΘΕΟΡΑΤΟΣ ΡΟΥΦΟΥΣΑ ΚΑΘΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΟΥ.ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ "ΣΚΑΣΤΕ ΓΑΙΔΑΡΕΣ" ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΑΝΤΗΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ.ΕΙΧΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΕΝΙΕΣ ΜΙΑ ΤΡΑΧΙΑ ΑΠΟΤΟΜΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥΣ.ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Η ΒΡΙΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΓΟΤΑΝ ΚΑΛΟΗΧΑ.ΚΑΘΑΡΙΕΣ ΨΥΧΕΣ ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ...ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ,ΜΕΤΑ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΗΣΤΙΜΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥ ΜΕΣΗΜΕΡΙΟΥ ΤΟ ΠΑΠΠΟΥ ΝΑ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ,ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ,ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΑ,ΤΑ ΤΡΑΒΑ ΜΙΑ ΠΡΕΖΑ ΚΑΠΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ.ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ ΓΥΡΩ ΣΤΟ ΠΑΡΑΓΩΝΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΑΝ.ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΔΕ,ΕΠΕΦΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΑΓΙΑΤΙ ΠΑΓΩΝΕ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΤΑΝ ΤΑ "ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ"ΤΟ ΠΡΩΙ ΟΤΑΝ "ΑΦΩΤΑΓΟ"ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΛΙΓΑ ΠΛΟΥΣΙΟΙ, ΤΩΡΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ!ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ Σ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ...

χαραλαμπος είπε...

Διαβάζοντας το σχολιο του κυριου πολυχρονη θυμήθηκα μια ιστορία που μου είπε ο συχωρεμένος παππούς μου για τις αξέχαστες μέρες που πέρασε στο όμορφο καιφιλοξενο χωριό σας . Δάκρυα έτρεχαν απο τα μάτια του όταν μιλαγε για τους κατοίκους του χωριού ιδιαίτερα για τον παππού του κυρίου Πολυχρονη για το πως του στάθηκαν τα δύσκολα τοτε χρόνια ................ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Κουφόπουλο είπε...

Ποιός είσαι βρε πατριώτη (χαράλαμπος);
Πές μας και μας αυτή την ιστορία που μας κρατάς σε αγωνία!

Χρόνια σου πολλά και ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο.

Κουφόπουλο είπε...

Φίλε μου gvarvakis σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τα καλά σου λόγια.
Πολύ χαίρομαι που σου φάνηκε χρήσιμη μια φωτογραφία μου,
Ωστε από Ζενιτ και εσύ.
Έχει γίνει αιτία να ασχοληθεί πολύς κόσμος με τη φωτογραφία αυτή η μηχανή. Οι άλλες ήταν πανάκριβες θυμάμαι τότε, δεν ήξερες και αν θα "κολλήσεις" με το χόμπυ οπότε λογικά στρεφόσουν σε πιό φτηνές λύσεις. Παρόλο που πρακτικά ήταν χωρίς φωτόμετρο και δεν είχα φακούς τις ωραιότερες φωτογραφίες έχω με αυτή τη μηχανούλα. Φυσικά την κρατάω ακόμα.

Τα λέμε... Ηλίας

Κουφόπουλο είπε...

Χρόνια πολλά λοιπόν, πατριώτες και μη.
Είχα μέρες να μπω και διάβασα τα σχόλια σας μονορούφι.
Νίκο, έχεις γράψει τόσα ωραία εδω μέσα αλλά αυτή η περιγραφή της Κυριακάτικης λειτουργίας με τον μπαρμπα Πολυχρόνη ήταν το κάτι άλλο. Έχεις εξαιρετική πένα βρε μπαγάσα, γράψτα κάπου μαζεμένα. Το ξέρω, ο χρόνος είναι λίγος αλλά εμείς θέλουμε να τα χουμε, να τα δώσουμε στα παιδιά μας να τα διαβάσουνε να μάθουνε και αυτά.

potseika είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,ΡΕ ΠΑΙΔΕΣ ΚΟΥΦΟΠΛΑΙΟΙ.

Εύχομαι ατομικό και συλλογικό καλό.
Περνάμε δύσκολες μέρες,η χώρα έχει πέσει.Αλλά να μην το βάλουμε κάτω,λεβέντες. Το νου σας!

Σας αφιερώνω μια Κουφοπλιώτικη (αλληγορική) ιστορία,που ανέβηκε στο Homo-Naturalis.gr/ISTORIKI DIMOSIOGRAFIA TIS EVDOMADAS/1-1-2012

( Θα την μετέφερα, αλλά πρέπει να δείτε και τη φωτογραφία,δεν μπόρεσα να την ανεβάσω εδώ) .

Ηλία,λεβεντιά,κράτα μας,φίλε,με τις "ψαγμένες" φωτογραφίες σου. Είναι ο ομφάλιος λώρος μας με την αθωότητα,με τα χρόνια ΕΚΕΙΝΑ.

potseika είπε...

Ηλία,μόλις έμαθα το κακό που έπαθες ,αδερφέ. ΄Ηταν συμφορά, πράγματι. 'Εχεις τη ανυπόκριτη συμπαράστασή μου. Πόνεσα για σένα, γιατί ξέρεις πόσο σ΄αγαπώ. ΄Ησουνα και ο καλύτερος φίλος του αδικοχαμένου Γιάννη μου.
Είσαι καλά, όμως, μαζί με την οικογένειά σου. Αυτό μετράει. Τα άψυχα ξαναγίνονται. Οι άνθρωποι δεν έρχονται πίσω. Θα το ξαναφτιάξεις το σπίτι σου, καλύερο από πριν. Είσαι νέος και καλό παιδί.
Να έχεις κουράγιο και να βλέπεις πάντα μπροστά. Θα έρθουν πολύ καλύτερες ημέρες.
Με πολλή αγάπη
Νίκος

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΗΛΙΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ.ΠΟΝΑΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟ ΞΕΡΩ."ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ" ΤΟ ΕΝΝΟΩ ΑΥΤΟ.ΧΘΕΣ ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ. ΕΝΑ "ΓΙΑΤΙ" ΓΥΡΝΑΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.ΜΙΛΗΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΚΟΜΗ .ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΠΑΤΡΙΩΤΗ.ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΥΧΗ"ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΘΑ ΠΙΝΟΥΜΕ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ ΣΟΥ "......

Κουφόπουλο είπε...

Ευχαριστώ για την συμπαράσταση βρε πατριώτες.
Ειλικρινά σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.
Αυτές της μέρες έχω πάρει τόσα μηνύματα και ευχές για κουράγιο που δεν τα χω πάρει σε όλη τη ζωή μου. Είναι πολύ σημαντικό αυτό.

Ακόμη μια φορά καταλαβαίνω πόσο σημαντικό τελικά είναι να μεγαλώνεις σε μια μικρή κοινωνία σαν και αυτή που μεγαλώσαμε εμείς. Νιώθουμε όλοι τόσο κοντά ο ένας στον άλλον κάτι τέτοιες ώρες, μια συναισθηματική επικοινωνία που είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια.
Το έβλεπα στα μάτια των συγχωριανών, το καταλάβαινα στη φωνή τους πόσο στεναχωρήθηκαν με το δικό μου πόνο που πήρε το σπίτι μου φωτιά.

Το μόνο που έχει σημασία τώρα πιά είναι ότι όλοι μας είμαστε καλά. Τα υπόλοιπα θα γίνουν, αλλά και να μη γίνουν δεν τρέχει και τίποτα. Ότι δε μας σκοτώνει μας κάνει δυνατότερους.

Κουφόπουλο είπε...

"Περαστικά, περαστικά να είναι" εύχεται ο λαός μας σε περιόδους αρρωστιας κυρίως και όχι μόνο.

Μου πήρε χρόνια να καταλάβω αυτή την ευχή. Μικρός τη χρησιμοποιούσα και εγώ μηχανικά, αργότερα κατάλαβα τη σημασία της.
Αφού ήρθε το "κακό" το καλύτερο που μπορείς να ευχηθείς είναι να περάσει. Να περάσει και να μην αφήσει τίποτα πίσω του.
Είναι μια σοφή ευχή γιατί ότι περνάει είναι σα να μην υπήρξε ποτέ. Είναι σοφή γιατί σου κλέινει και το μάτι σα να σου λέει ότι υπάρχουν και συμφορές που δεν περνούν, ήρθαν για να μείνουν.

potseika είπε...

Ηλία, τα είπες “όλα” και τόσο ωραία. Σαν σοφός μιλάς, φίλε. ΄Οντως, είσαι παλικάρι.
Γυρίζουμε, λοιπόν, σελίδα και πορευόμαστε αντάμα με τη ζωή που πάει πάντα μπροστά. Κι ακόμα, δηλώνουμε κι εδώ παρόντες. Η παρέα του ιντερνετικού ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ ξανασμίγει, έτοιμη για νέες εξορμήσεις -ταξίδια στα λιβάδια της μνήμης και της ανάμνησης. Βάλτε όλοι την πινελιά σας στον πίνακα του “χωριού” μας εδώ και προπαντός εσύ, Ηλία, ξεδίπλωνε την τέχνη σου με τις απαράμιλλες φωτογραφίες.
Πάμε, πάλι.

Κουφόπουλο είπε...

Reset λοιπόν, κάνουμε ρισετ και προχωράμε.

Λίγο πολύ ότι έγαφα εδώ τα ελεγα και με το Γιάννη τον Κορκολή πριν με email, μας διαβάζει αλλά δε γράφει ακόμα ο μπαγάσας.
Για γράψτε του καμιά παραίνεση να τον πείσουμε.
Ο Γιάννης για μένα είναι 'αδερφός'

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΚΑΜΗΜΕΡΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ.ΗΛΙΑ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ ΣΟΥ .ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΕΡΑΣΕΙΣ?ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΝ ΑΣΤΕΙΟ ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ...ΟΛΑ ΚΑΛΑ, ΠΑΜΕ ΓΙ ΑΛΛΑ! ΤΩΡΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ "ΚΟΥΡΕΜΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΡΑΔΑΣ ΗΜΕΡΑΣ"ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕΣ ΣΤΟ ΠΝΕΥΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.DELETE ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΚΑΙ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΓΙΟΡΤΗ.ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΣΚΟΝΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΑΣ ΟΛΟΙ,ΘΕΛΩ "ΗΘΙΚΟΝ ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΝ"....

Κουφόπουλο είπε...

Το τσίπουρο "έκλεισε" Πολυχρόνη, ΤΕΛΟΣ.
Η βρεάντα, ξέρεις, έμεινε ανέπαφη και από τις φλόγες :)))

Ο τρομερός αέρας των Θεοφανείων έμαθα ότι σου πήρε κάποια κεραμμύδια, όπως και του Γιώργου δίπλα. Τώρα εντάξει όλα;
Ήμουν κάτω εκείνη τη μέρα, ο αέρας ήταν άλλο πράμα, βροχή ασταμάτητη και αέρας, δε σταμάτησε λεπτό. Κλασσική χειμερινή μέρα του χωριού. Στην πόλη, προστατευμένος στο διαμέρισμα δεν παίρνεις και πολλά χαμπάρι από τη μανία της φύσης κάτι τέτοιες στιγμές.

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΗΛΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ .ΠΗΡΕ Ο ΑΕΡΑΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΔΕΚΑ ΚΕΡΑΜΜΥΔΙΑ,ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΣΟΒΑΡΗ ΖΗΜΙΑ ΟΛΑ ΚΑΛΑ.ΕΣΥ ΚΑΛΑ ?ΠΩΣ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΘΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ? ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΧΑΛΙΑ ΜΑΥΡΑ.ΑΝΕΡΓΙΑ,Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΕΙΝΑΕΙ,ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ,ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ...ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ.ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΟΜΙΖΩ ΑΠ ΟΤΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ.ΘΑ ΔΟΥΜΕ Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.....ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

Βαγγέλης είπε...

Καλησπέρα σε όλους. Θα εκφράσω κι εγώ τη συμπαράστασή μου, λέγοντάς σου Ηλία κάτι κοινό: Να έχετε την υγειά σας και τα υπόλοιπα φτιάχνονται. Το κατάλαβα για τα καλά, λόγω μιας περιπέτειας που πέρασα με το νεφρό μου, χωρίς ,ευτυχώς, σοβαρές συνέπειες. Τώρα αναρρώνω στο σπίτι. Γι αυτό σου λέω: Υγεία πάνω απ' όλα. Χαιρετισμούς σε όλους να δώσεις.

Ανώνυμος είπε...

ξαδερφε οι φοτο ειναι φοβερες ,τα αλλα απο κοντα, Ηλιας του Νικου

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΣ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ.ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ.ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ Η ΥΓΕΙΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΑΘΟ!!!!!ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΤΙΜΑΜΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ,ΤΟ ΕΚΤΙΜΑΜΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΑΣΟΥΜΕ.ΕΜΑΘΑ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΚΑΠΟΤΕ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ."ΡΟΥΦΑ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΥ.ΕΑΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ, ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΠΟΥ ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΖΗΣΕΙ ΑΠΕΙΡΕΣ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ-ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ"ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΣΤΡΑΒΟ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ.ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ.........ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΖΩΗΣ.

Κουφόπουλο είπε...

καλησπέρα,
Βαγγέλη έχεις την αμέριστη συμπαράσταση μου για την περιπέτεια που πέρασες.
Και δεν είναι καθόλου κοινότυπο αυτό που λες, η υγεία μόνο έχει σημασία. Σιδερένιος φίλε μου, πάντα γερός και ορεξάτος.
Περαστικά να είναι, να περάσουν οι κακοτοπιές εύχομαι. Χαιρετισμούς στην οικογένεια σου.

Κουφόπουλο είπε...

Καλως τον ξάδερφο και συνονόματο!
Βεβαίως θα τα λέμε και από κοντά αλλά θέλω και εδώ να γράφεις κανα σχόλιο, ότι σου'ρχετε, δεν έχει σημασία. Μια μικρή παρέα είμαστε άλλωστε.

ΥΓ Με το καλό ξάδερφε!

Βαγγέλης είπε...

Ευχαριστώ πάρα πολύ παιδιά. Να είστε καλά και να μην τα ξαναπούμε για κακό. Ηλία, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, ανέβασε κι άλλες φωτογραφίες. Τα έχω χάσει με το υλικό που έχεις. Μήπως έχεις φωτογραφίες από κανένα γλέντι στο χωριό;

Tania Knk είπε...

Λιάκο για άλλη μια φορά δείχνεις την αγάπη σου για το χωριό! Οι γονείς μου μου έμαθαν να αγαπώ τα χωριά τους και μεσα απο τις περιγραφές τους μου φάνταζαν σαν ήρωες, το πως τα καταφέραν μικρά παιδιά με τόσες κακουχίες! Θυμάμαι ότι περίμενα πως και πως τις γιορτές ή το καλοκαίρι για να πάω στο χωρίο μου και να παίξω, να πάω στο μαντρί κ ίσως να ζήσω όπως έκαναν οι δικοί μου! Εικόνες τόσο ζωντανές μέσα μου όπως η αυλή σας, τον παππού μας που τυροκόμαγε στο μαντρί, την γιαγιά που όταν με έβλεπε έλεγε "Μάτι μου, καλώς το μου"!!! Λιάκο, άλλωστε στο έχω πει, για μένα πέρα απο ξάδελφος είσαι κάτι παραπάνω, αναζητούσα κάθε στιγμή να μιλήσω μαζί σου γιατί είχες τόσα πολλά να μου πεις και πάντα με υπομονή με καλωδεχόσουν και ας ήμουν μικρότερη! Εχεις δημιουργήσει μια καταπλητική οικογένεια κ μπράβο σας γι'αυτό! Δυστυχώς κακά πράγματα θα έρχονται στην ζωή μας αλλά και πάλι δείχνουμε πόσο δυνατοί είμαστε μέσα απο αυτά! Με υγεία κ αγάπη όλα γίνονται!

Κουφόπουλο είπε...

Καλώς την Τάνια, χαίρομαι που τα λέμε και από δω. :)))))