Village Koufopoulo, Andritsena, Greece. Χωριό Κουφόπουλο, Ανδρίτσαινα, Ηλέιας

Village Koufopoulo, Andritsena, Greece. Χωριό Κουφόπουλο, Ανδρίτσαινα,  Ηλέιας

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Το.... καφενείο του Μπάρμπα Σταύρου!!!



Αν κατάλαβα καλά από την πρόσφατη συζήτηση σε άλλο θέμα με το Νίκο, αυτό το μικρό σπιτάκι που εμείς οι νεώτεροι το ξέρουμε σαν "του κουτσο-Βασίλη" που είχε το φούρνο της η θειά Ακριβή, ήταν κάποτε καφενείο.

20 σχόλια:

potseika είπε...

"΄Αρχοντα",Ηλία,συνέχιζε να μας αναζωογονείς με μνήμες-"αίμα" από τα "άγια χώματα".
Ναι,εκεί στου "Κουτσοβασίλη" ηταν το καφενείο του μπάρμπα Σταύρου.
Θαρρώ πως ένα διάστημα το κράτησε και ο μπάρμπα Γιώργης ο Κουκουζής.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ...ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ.

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ-ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ......

potseika είπε...

Παιδιά, χρόνια πολλά για την Πρωτομαγιά.

Ηλία, θα σε παρακαλούσα να ανεβάσεις, αν έχεις, φωτογραφίες από το Χάλασμα του "Βερβελέ",ξέρεις δίπλα στο σχολείο. Θα ήταν καλό αν είχαμε από όλες τις πλευρές και εσωτερικά. Θα μας είναι απαραίτητες, όταν μιλήσουμε για την καταγωγή μας που είπαμε και για την ιστορία του Κουφόπουλου.
Χρειαζόμαστε επίσης φωτογραφίες από την "κρύπτη" στο ρέμα της Καμπενίτσας, στα "Αγκλογύρια".
Αν δεν έχεις, όταν πας κάτω βγάλε. Θα τράβαγα κι εγώ, αλλά δεν εμπιστεύομαι τις καλλιτεχνικές μου ικανότητες. Οι δικές σου φωτογραφίες δείχνουν έμπειρο και με φαντασία καλλιτέχνη.

Κουφόπουλο είπε...

Χρόνια πολλά σε όλους, πατριώτες και μη. Χριστος Ανέστη.

Νίκο ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που σου αρέσουν οι φωτογραφίες μου, φωτογράφος πάντως δεν είμαι. Απλά έχω το "κουσούρι" να ταξιδεύω και να τραβάω ότι συναντώ και μου κάνει εντύπωση, αναμνηστική φωτογραφία θα το έλεγα, ούτε καν καλλιτεχνική.

Του Βερβελέ το έχω βγάλει μερικές φωτογραφίες, είναι στα υποψην που θα ανεβάσω. Θα το είχα κάνει ήδη αλλά θέλω να ψάξω και παλιότερες που έχω που ήταν σε καλύτερη κατάσταση γιατί τώρα πια πνέει τα λοίσθια όπως τα περισσότερα παλιά ασυντήρητα κτίρια στο χωριό.

Την κρύπτη-πολεμίστρα στο ρέμα της Καμπενίτσας επίσης την έχω αλλά περιμένω να τη φωτογραφίσω με καλύτερο φωτισμό. Ξέρεις, είναι δύσκολος ο καλός φωτισμός εδώ. Είναι βορεινό και ανήλιαγο μέρος. Ίσως πολύ πρωί και το καλοκαίρι που ο ήλιος βγαίνει χαμηλά να φωτίζεται επαρκώς αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος. Θα κατέβω στο τέλος Μάη (μαγική εποχή στο χωριό) και θα δώ.
Ξέρεις όμως.... από παιδί αναρωτιώμουν ποιά η χρήση αυτής της "τρύπας";;;; Τι δουλειά έχει εκει πέρα; Ποιοί να τη χτίσανε και γιατί; Έχω ανέβει πάνω όταν ήμουν μικρός, θυμάμαι τις πολεμίστρες καθώς και διάφορες επιγραφές με μολύβι στις πέτρες πραφανώς πολύ πιο σύγχρονων από αυτούς που την έφτιαξαν. Το ρόλο κάστρου-οχυρού δε μπορεί να παίξει αυτό το μέρος, δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής ούτε δυνατότητα ανεφοδιασμού αλλά ούτε και πολλούς μπορεί να φιλοξενήσει. Τι στο καλό ήθελαν αυτοί που το έφτιαξαν;;;; Σα σπηλιά αυτοκτονίας μοιάζει!

potseika είπε...

Παιδιά της… Σαμαρίνας» (δηλ του Κουφόπουλου)!
Τι κάνετε, μάγκες?

Έχω καιρό να μπω στο σάιτ, γιατί τελευταία «τρέχω» σε δουλειές και ταξίδια. Σύντομα θα μπορώ κι εγώ να ησυχάσω και να τα λέμε εδώ.

Γράφετε τίποτα να διαβάζουμε…Και να λέτε και κανένα νέο από Ανδρίτσαινα-Κουφόπουλο να μαθαίνουμε .


Ηλία, κάτι φωτογραφίες ( Βερβελέ κ.λπ) που είπες, μην τις ξεχάσεις. Ανέβασέ τες,όταν δυνηθείς, να πάρω κι εγώ μπροστά…
Φιλιά σε όλους

potseika είπε...

Παιδιά της… Σαμαρίνας» (δηλ του Κουφόπουλου)!
Τι κάνετε, μάγκες?

Έχω καιρό να μπω στο σάιτ, γιατί τελευταία «τρέχω» σε δουλειές και ταξίδια. Σύντομα θα μπορώ κι εγώ να ησυχάσω και να τα λέμε εδώ.

Γράφετε τίποτα να διαβάζουμε…Και να λέτε και κανένα νέο από Ανδρίτσαινα-Κουφόπουλο να μαθαίνουμε .


Ηλία, κάτι φωτογραφίες ( Βερβελέ κ.λπ) που είπες, μην τις ξεχάσεις. Ανέβασέ τες,όταν δυνηθείς, να πάρω κι εγώ μπροστά…
Φιλιά σε όλους

Κουφόπουλο είπε...

Καιρό έχω και εγώ να ασχοληθώ με το blog αν και πήγα στο χωριό μας και τράβηξα μερικές ανοιξιάτικες φωτογραφίες. Το χωριό μια χαρά είναι, σας χαιρετάει. Αυτή την εποχή η φύση είναι σε έξαρση ομορφιάς.
Τις επόμενες θα προσπαθήσω να βρώ το χρόνο να τις ανεβάσω.

Γειά χαρά μέχρι τότε και όσι διαβάζετε αφήστε κανα σχόλιο να ξέρουμε ότι μας βλέπετε :)))

potseika είπε...

΄Αντε,ρε Ηλία,τί στο καλό κάνεις τόσο καιρό? Κι εγώ τρέχω, αλλά βρίσκω καιρό και εδώ να μπαίνω και να λειτουργώ σχεδόν μόνος το δικό μου μπλογκ, το homo-naturalis.gr. Είναι δύσκολες οι εποχές και όλοι παλεύουμε για τον "επιούσιο" ,αλλά και τούτες οι στιγμές ανάπαυσης εδώ, είναι απαραίτητες.
Ανέβασε να δούμε τις φωτογραφίες και να κάνουμε και κανένα σχόλιο.
Τώρα το Καλοκαίρι έχουμε κανονίσει με τα κορίτσια μου να κατέβουμε κάτω στο χωριό καμιά βδομάδα. Οπότε, όποιον Κουφοπουλαίο συναντώ, θα του λέω για το μπλογκ . Θα βρω και κανέναν από το Σύλλογο ,που έχουν και τις διευθύνσεις, να ενημερώσουν πως "ανασταίνουμε" το χωριό μας εδώ στο νετ και να έρθουν κι αυτοί.
Να είστε καλά όλοι.

Κουφόπουλο είπε...

Νίκο, η αυλή του σπιτιού σου στο χωριό αυτή την εποχή είναι κατάφυτη από παπαρούνες!!!
Τράβηξα μια δυο φωτογραφίες, θα τις ανεβάσω και αυτές. Είναι σε αυτόν τον μικρό κηπάκο που έβαζε η θεια Γιώτα κρεμμύδι και σκόρδο από το φθινόπωρο πριν την αναχώρηση της για Αθήνα.

potseika είπε...

Να είσαι καλά, Ηλία, που κάνεις "μνημόσυνο" στη θεια Γιώτα.
Τέτοιο καιρό, που λες, κατεβαίνανε στο χωριό με τον μπάρμπα Γιάννη και λίγο μετά, ερχόταν και η θεια μου η Βένη με τα κορίτσια. Η Σεμίνα και η Βανέσα το λατρεύουνε το χωριό και έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις από τα καλοκαίρια τους εκεί. Θυμούνται ένα σωρό περιστατικά και μου τα «μολογάνε». Να ,προχτές μου έλεγε η Σεμίνα μια «ιστορία» τη μέρα που πέθανε ο μπάρμπα Σπύρος ο Τσιγουρής. Ο συχωρεμένος πέθανε στο Φανάρι, στο κτήμα. Φαίνεται έπαθε έμφραγμα που δούλευε στο χωράφι. Κάποιος τον είδε, ειδοποίησε το χωριό, αλλά η θεια Ντίνα, η γυναίκα του, δεν το είχε μάθει ακόμα(έλειπε από το σπίτι). Μόλις το ακούει η Σεμίνα,(΄Αση τη λέγανε στο χωριό καιήταν 6-7 χρόνων), βουτάει τη Βανέσα (μικρότερη εκείνη) και βουή να χτυπήσουνε την καμπάνα. Εκεί στην εξώπορτα του μπάρμπα-Σπύρου, που περνάγανε φουριόζες, στεκόταν η θεια Ντίνα, ανύποπτη, όπως είπαμε για το κακό που τη βρήκε.

-Πού πιλαλάς, μωρή, ΄Αση, που την τραβολογάς έτσι τη Βανέσα, τους κάνει η καψερή, μόλις τις είδε να τρέχουνε του σκοτωμού.

-΄Ασε μας, καλέ θεια Ντίνα, της απαντάει η γλωσσοκοπάνα η Σεμίνα. Πάμε να βαρέσουμε την καμπάνα ,γιατί πέθανε ο μπάρμπα Σπύρος ο Τσιγουρής!

Κόκαλο, η καημένη η θεια Ντίνα. ΄Εμεινε εκεί σύξυλη, να σκίζει τα μάγουλά της με τα νύχια για το μαύρο μαντάτο που της ήρθε.

΄Ολο τέτοια λέμε με τα κορίτσια, όταν είμαστε μαζί. Για το χωριό και τα παιδικά τους χρόνια τα καλοκαίρια . Και απέ πιάνουμε και κανένα δημοτικό με τη Βανέσα και γίνεται το «έλα να δεις».

Αυτά λεβέντη μου και να είσαι και συ καλά και όλοι οι πατριώτες ,που μιλάμε εδώ.

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ...ΠΟΛΥ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΜΕ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ.ΝΙΚΟ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΕΞΩ,ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΥΡΝΑΣ ΣΤΗ ΞΕΝΙΤΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΠΑΜΕ,ΑΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΤΑΞΙΔΙΩΝ...ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΥΓΕΙΑ ΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟ.ΑΚΟΥΣ ΗΛΙΑ ΔΕΝ ΛΕΩ ΟΥΤΕ ΓΡΑΦΩ "ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ"Μ ΑΡΕΣΕΙ Ν ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ "ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟ"....ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ!

Veni είπε...

Μόλις διάβασα όλο το blog και είδα τις φωτογραφίες! Εγώ ανήκω στις επόμενες γενιές, τις νεότερες, εγγονή του Γιάννη Αδάμη και φυσικά κόρη του Νίκου, που βλέπω είναι συχνός επισκέπτης εδώ(γεια σου μπαμπά!).Γειά σου και εσένα Ηλία. Έχω να σε δω αρκετά χρόνια και να πω την αλήθεια σε θυμάμαι αμυδρά. Βάλε και μια φώτο σου! Πολύ ωραία η δουλειά σου, οι φωτογραφίες σου πολύ συγκινητικές. Όλες αυτές οι φιγούρες του χωριού, οι μυρωδιές και οι εικόνες, πραγματικά μου' χουν στοιχειώσει τη ζωή! Ανεξάντλητες!Θα ήμουν στα σίγουρα πιο 'φτωχή' αν δε γνώριζα το χωριό του πατέρα και των παπούδων μου. Σαν παιδί της πόλης δε θα είχα τη δυνατότητα να μυρίσω χώμα και φύση, να ταξιδέψω δεκαετίες πίσω,να γνωρίσω ατόφιους χαρακτήρες, γιατί ο χρόνος στο χωριό έμοιαζε πάντα σταματημένος στο παρελθόν. Θα έλεγα πως όλα τα καλοκαιρία που πέρασα εκεί και οι αναμνήσεις που 'μάζεψα' υπήρξαν αστείρευτες πηγές έμπνευσης στη ζωή μου. Πάντοτε ξεπηδούσαν και ξεπηδούν από το πουθενά! Ευτυχώς... Βανέσα Αδαμοπόυλου

Βαγγέλης είπε...

Καλησπέρα σε όλους. Τι κάνετε; Εγώ τον θυμάμαι πολύ λίγο τον μπαρμπα-Σπύρο, ότι είχαμε έρθει στο χωριό όταν πέθανε. Ήμουνα 6 χρονών τότε. Τον εγγονό του, τον Χρήστο, θυμάμαι λίγο πιο μικρό. Με την ευκαιρία, υπάρχει στο youtube, χωρισμένη σε 10 μέρη, η ταινία "Ο ψύλλος" που αφιερώθηκε στον Χρήστο. Αλήθεια, τι είχε ακριβώς γίνει τότε;

potseika είπε...

΄Οπα, καλώς ήρθες Βανεσούλα -VENI (Πώς σας είχε η νο(υ)νά σου η Βένη, που πήρες το όνομά της, θυμάσαι? Παιδομάνα! ΄Οπως και σας, έτσι και μας, παντού μας κουβάλαγε. Αφού τα παιδιά στο χωριό μας λέγανε ο Πέτρος και ο Νίκος της θεια Βένης. Τα ξέρεις αυτά).

΄Ετσι ,λοιπόν. Να γίνουμε πολλοί και όπως είπε και ο Πολυχρόνης , Κουφοπλαίοι εμείς (Μανιαούρια) όχι Αντριτσάνοι (Αν και μεταξύ μας η Ανδρίτσαινα ήταν για μας η "τροφοδότρα". ΟΛΗ η ζωή μας εκεί ξετυλιγόταν καθημερινά, κακά τα ψέματα. Αλήθεια λέω Χρήστ΄Αργύρη-παπα-Χρήστο? ).

Πολυχρόνη, πολλή φτώχεια και στις άλλες χώρες, όπως λες. Συνήθως, στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, ειδικά Λονδίνο, Παρίσι, έχουν το «κέντρο» για βιτρίνα, αλλά αν πας στα προάστια, «φτώχεια και των γονέων». Πάντως, προσωπικά την Ελλαδίτσα δεν την αλλάζω με τίποτα. Σε όλη μου τη ζωή ταξίδεψα πολύ. Κι ακόμα είμαι ταξιδευτής. Είδα «πόλεις και χωριά»,αλλά τέτοια ομορφιά, τέτοια καλοσυνάτη «γη» σαν της Ελλάδας, δεν υπάρχει. Σας λέω αλήθεια, δεν είναι υπερβολή.

Βαγγέλη,πες στο Σπήλιο να έρθει εδώ να μας πει τιποτα "δικό" του να γελάσουμε,βρε...


Ηλία, άντε καμιά φορά, ανέβασε, λεβέντη μου τις φωτογραφίες να «ευφρανθούμε χωριό».

Κουφόπουλο είπε...

γειά χαρά σας βρε πατριώτες,
χαίρομαι τόσο πολύ να σας διαβάζω και να βλέπω ότι με διαβάζετε.
Έτσι είναι, όσοι είχαν την τύχη να μεγαλώσουν σε μια μικρή κοινωνία όπως τη δική μας ξέρουν πολύ καλά ότι το χωριό είναι κάτι σαν τη μανα μας, με την ευρεία έννοια. Δε μας μεγάλωσε μόνο μια μάνα εμας αλλά όλη αυτή η μικρή κοινωνία με τις ιδιομορφίες της και τις ιδιαιτερότητες της. Σε όλους χρωστάμε, είμαστε ολονών παιδιά. Σπίτι μας λοιπόν δεν ήταν μόνο ό χωρος που κοιμόμασταν αλλά και όλα τα σπίτια τριγύρω, σαλόνι μας η εκκλησία, η τριβάλα και η κάτω βρύση και playroom (sic) το αλώνι, η αυλή του σχολείου και το ίσιωμα.

και τι δε θα δινα να ξανακούσω τις δοξαριές του μπαρμπα Γιάννη, να ακούσω τη φωνή του μπαρπα Γιώργη, τους τσακωμούς για το νερό στη Κάτω Βρύση, τις διαφωνίες στις εκλογικές αναμετρήσεις στη μικρή μας κοινότητα.... Α, ρε άνθρωποι δικοί μας που φύγατε... και πήρατε για πάντα μαζί σας ένα δικό μας κομάτι που δε θα ξαναδούμε ποτέ αλλά θα θυμόμαστε για πάντα και θα αισθανόμαστε περήφανοι που το ζήσαμε...

Κουφόπουλο είπε...

Veni χαίρομαι πολύ που σε συναντώ μετά από τόσα χρόνια.
Και περισσότερο χαίρομαι για το nickname που διάλεξες!
Σε θυμάμαι παιδάκι, πολύ μικρή, όσο είναι τώρα οι γιοί μου περίπου, στην εκκλησία με τα παιχνίδια βόλευ και ρακέτας! Θυμάμαι το Σπήλιο που σε έλεγε Βένη και την αδερφή σου Ασήμω! Η αδερφή σου το έπερνε βαρέως το "Ασήμω" και της κακοφαινόταν, εσύ (αν θυμάμαι καλά) ήσουν πιο μικρή και δεν καταλάβαινες το πείραγμα. Τη ξαδερφή μου τη Γιάννα (της Μαρίας) την έλεγε Γιαννούλα, αφού αυτό ήταν το όνομα της γιαγιά της και επίσης ενοχλούνταν αφάνταστα :)))) Ακόμη, το αιώνιο πειραχτήρι ο Σπήλιος, έλεγε Ασήμω και την κόρη του Γιάννη του Θαράπου, τη Μίνα, που θύμωνε περοσσότερο από όλους:))) Ε, ρε χρόνια που περάσατε....
Τώρα τελευταία που σκαλίζω το αρχείο μου με τις φωτογραφίες που έχω από παλιά βρήκα δύο, 'ισως τρείς δικες σου φωτογραφίες. Δυστυχώς, δεν είναι και τόσο καλής ποιότητας τα αρνητικά αλλά τελικά έχω την εντύπωση ότι ο χρόνος δίνει μια ακαταμάχητη αξία σε κάτι τέτοιες φωτό. Όταν τις σκανάρω θα σε ενημερώσω από δω.

Κουφόπουλο είπε...

Λοιπόν αγαπητοί πατριώτες, ο λόγος που έχω παραμελήσει το μπλογκ είναι τα τελευταία γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας, η γενικότερη πολιτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση που επικρατεί.
Χωρίς να επιθυμώ να κάνουμε πολιτική κουβέντα και να μετατρέψουμε το μπλογκ αυτό σε πολιτικό (υπάρχουν πολλά και αξιόλογα τέτοια μπλογκ άλλωστε που δε θα χε νόημα η δημιουργία ακόμη ενός τέτοιου) σας εξομολογούμε ότι με έχει καταβάλει η εξέλιξη των ημερών, μου έχει πάρει όλη την ενέργεια, δεν έχω κέφι να ασχοληθώ με ότιδήποτε άλλο. Εύχομαι πάντως καλή δύναμη σε όλους και μακάρι από αυτό τον πρωτόγνωρο στη δική μου τη γεννιά πόλεμο που βιώνουμε, να βγούμε δυνατότεροι και σοφότεροι.

και για να μην ξεχνιόμαστε, η υπόσχεση είναι υπόσχεση. Όσες φωτογραφίες έχω αλλά και όσες βρώ από άλλους θα ανέβουν αργά ή γρήγορα εδώ να τις μοιραστώ μαζί σας, να ¨αλατιστουν¨ με τα σχόλια όλων όσων Κουφοπλαίων παρακολουθούν.

Κουφόπουλο είπε...

Ακόμη να πω ότι για όσους σκέφτονται να κατέβουν καλοκαίρι στο χωριό η καλύτερη περιόδος είναι, μακραν, ο 15αυγουστος. Σε αντίθεση με τις διακοπές σε άλλες περιοχές της χώρας όπου ο 15αύγουστος πρέπει να αποφεύγεται λόγω πολυκοσμίας, στο χωριό αυτή είναι η περίοδος που έχεις τις καλύτερες πιθανότητες να συνατήσεις περισσότερους χωριανούς από παλιά που έχεις χρόνια να δεις.
Τα τελευταία χρόνια δε, γίνεται και μια μικρή γιορτή ανήμερα του 15αυγουστου στο προαύλιο του σχολείου που αξίζει να είναι παρόν κάθε κουφοπλαίος. Όχι τόσο γιατί η γιορτή από μόνη της είναι τόσο σπουδαία αλλά κυρίως γιατί τους βρίσκεις όλους μαζεμένους.

Κουφόπουλο είπε...

Για το θάνατο του μπάρμπα Σπύρου του Τσιγουρή τώρα, τον θυμάμαι σα να ναι χτες! Δεν ήξερα βέβαια ότι η θεια Ντίνα έμαθε το θάνατο του αντρός της με αυτό τον τρόπο :)
Την ημέρα εκείνη θυμάμαι είχε πάει να παίξει ποδόσφαιρο η μικρή ομάδα ποδοσφαίρου του χωριού με την αντίστοιχη των Ανδριτσάνων στο Γυμναστήριο- "μικροί", δηλαδή ηλικίας τότε έως 14 χρόνων περίπου. Εγώ σαν μεγάλος -16 με 17- είχα μείνει πίσω. Άκουσα τη μανα μου να λέει "έλα να βοηθήσεις να κουβαλήσουμε τον μπάμπα Σπύρο, πέθανε στο δρόμο από το Φανάρι".
Ο μακαρήτης ο μπάρμπα ΣΠύρος είχε πεθάνει από ανακοπή κάπου στου "παπά τη λάκκα". Πλησίαζε 15αύγουστος και είχε πάει να σιγυρίσει την εκκλησία την Καρκαλού στο Φανάρι. Τον κουβαλήσαμε με μια κουρελού εγώ, η μάνα μου, η Πανούλαινα και μάλλον η Χρίσταινα Μιχελίνα πρέπει να ταν η τέταρτη.

Από εκείνο το απόγευμα λοιπόν σίγισε η φωνή του Μπαρμπα Σπύρου που ερχόταν στην εκκλησιά χαμαγελαστός, καλοντυμένος και καθαρός για να ανάψει τα καντήλια το απόγευμα, μας έβλεπε να παίζουμε μπάλα στο προαύλιο και μας ρώταγε χαμαογελαστός: " Με παίζετε ρε ή τα χαλάω;"

potseika είπε...

Ηλία, απόλαυση οι φωτογραφίες και οι λεζάντες σου. Τί ομορφιά είναι αυτή, ρε φίλε? ΄Ο,τι ανέβασες, είναι και μια αφορμή για μνήμες όμορφες από τα παιδικά μας χρόνια.
Μπράβο, λεβέντη!

Που λέτε, φίλοι , η δεκαετία του '60 ήταν η «πλουσιότερη» περίοδος της ζωής μου στο χωριό με έντονες αναμνήσεις, που τις κουβαλάω μαζί μου από τότε, όπου πάω. Όταν θέλω να ξεκουραστώ, γυρίζω πίσω σ εκείνα τα χρόνια και γίνομαι πάλι παιδί.

Παιχνίδι στην εκκλησιά από το ..πρωί μέχρι το βράδυ (ποδόσφαιρο, τσίκιρι, ντάλια μπίνι, βόλοι, αμάδες τα συνηθέστερα) . Η "παιδοπαρέα" πάντα η ίδια. Τα μέλη της κάλυπταν μια μεγάλη γκάμα ηλικιών , Να, και τα ονόματα: Πάνος Κορκολής (αν και πολύ πιο μεγάλος στην παρέα, κανείς από μας τα παιδιά-έφηβους δεν τον λέγαμε μπάρμπα Πάνο. Τον είχαμε σαν παιδί, ίδιον με μας, γιατί έπαιζε όπως εμείς ,δε μας σνόμπαρε, όπως οι πιο μεγάλοι και κουβέντιαζε με τις ώρες μαζί μας).
΄Αλλα παιδιά τότε στην παρέα. Από τους μεγαλύτερους: Τάκης –Νίκος Αργύρης, Πέτρος Αδαμόπουλος-Αδάμης (αδελφός μου), Αριστείδης (Αρεστείρης) Καπλάνης, Δημήτρης Μπριμπίλης (Κουκουζής), Σπήλιος Θεοχάρης, Χαραλάμπης Καπλάνης (του Θανάση ),Αντώνης Μπιρμπίλης, Διονύσιος Γραμματικός, Χρήστος Αργύρης, Γιώργης Καπλάνης (επίσης του Θανάση), Νίκος Αδαμόπουλος (ο γράφων), Μπάμπης Καπλάνης (Λια Καπλάνη), Μίμης Αργύρης, Θανάσης Καρβούνης, Φώτης Αδαμόπουλος (Φωτάκος). Αναφέρω τα αγόρια μόνο, γιατί τα κορίτσια δε…μας καταδέχονταν.

Οι περισσότεροι από μας, εκτός από το παιχνίδι στην εκκλησία, στην «Καστανιά» και το «Νίτσι», ξημεροβραδιαζόμαστε και στην Ανδρίτσαινα, αφού η «Αγορά» ήταν «δυο βήματα». Συνήθως, κάναμε βόλτες πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, από του Μαχαιρά το Γιοφύρι μέχρι τα «Πευκάκια» . Άλλες φορές, παίζαμε βόλους (βόλες) στον ΄Αγιο Νικόλα ή περιμέναμε πώς και πώς το λεωφορείο από την Αθήνα να φέρει τα περιοδικά της εποχής ( Γκαούρ Ταρζάν, Μικρός ήρως, Μίκυ Μάους και άλλα). Συχνά-πυκνά (πιο μικροί), παίζαμε «ποδοσφαιράκια» και οι μεγαλύτεροι μπιλιάρδο στου Βλαχούση και τρώγαμε δίπλα, στο μπακάλικο του μπάρμπα Αντώνη από τα Ρόβια, μπακλαβάδες και Κοπεγχάγη τυλιγμένα σε «χρυσόχαρτα» ή καταναλώναμε με τις φούχτες καραμέλες γάλακτος, κανέλλας και του «φιλιού». Τα παστέλια, τα μαντολάτα και τα ψημένα φιστίκια που πούλαγαν (καυτά) ο μπαρμπα Μήτσος Αναγνωστόπουλος και ο μπαρμα Γιώργης ο Μουγκός , ήταν επίσης οι προσφιλείς μας λιχουδιές.

Τα καλοκαίρια, εκτός από τις βόλτες, πηγαίναμε και στον Κινηματογράφο «ΣΙΝΕ ΡΕΝΑ «,που λειτουργούσε (χειμώνα –καλοκαίρι) εκεί που σήμερα είναι η ταβέρνα του Γιάννη Μπασκόζου με «τεχνικό» το φωτογράφο Θαράπο Ζακέτο. Εκεί είδαμε και τα πρώτα μας κινηματογραφικά έργα (Ο πύργος των Καταιγίδων, πράκτωρ 007, τις γνωστές ελληνικές ταινίες κ.α).

Αξέχαστε εποχές, γιατί είμαστε «χορτάτοι» απ΄ όλα και ας μην είμαστε πλουσιόπαιδα. Είχαμε όμως μπόλικη αθωότητα μέσα μας και κάναμε μεγάλα όνειρα για τη ζωή.
.
«Νιάτα, χαρές γεμάτα, δεν ξαναρχόστε μάτα»