Άνοιξη στο χωριό (οι τελευταίες)...

Κάμπια πάνω σε ένα πουρνάρι, το αγαπημένο της φαγητό.

Αν η χρονιά έχει πολλές κάμπιες είναι πράγματι καταστροφή για την κτηνοτροφία του χωριού, δεν αφήνουν τίποτα στην κυριολεξία!

Πάντως έχουν μια φωτογραφική ομορφιά όπως όλος ο μικρόκοσμος. Στο Αλωνάκι την τράβηξα αυτή.

Αγριόσυκα.

Στη Βρυσούλα, αυτό νομίζω το λένε αρκουδόβατο, είναι ένα είδος άγριας τριανταφυλλιάς με πολύ ωραία λουλούδια.

Επίσης στη Βρυσούλα, το όνομα του είναι κούκος.

Αυτή η τριανταφυλλιά με τα ροζ λουλούδια και το υπέροχο άρωμα είναι πολύ διαδεδομένη στο χωριό. Είναι μεγάλης αντοχής φυτό, αντέχει τόσο την καλοκαιρινή ξηρασία όσο και τους χειμερινούς πάγους και χιόνια. Τα λουλούδια της τα κρατάει πολύ λίγο και τα ροδοπέταλα από το άνθος τα χρησιμοποιούσαν για άρωμα σε γλυκά. Έφτιαχναν επίσης γλυκό του κουταλιού.

Στην αυλή της θεια Σταυρούλας τράβηξα αυτή τη φωτογραφία.

Άνοιξη στο χωριό (συνέχεια)...

Αυτές οι παπαρούνες Νίκο είναι στο πατρικό σου, στο μικρό κηπάκο μπροστά από την πόρτα του σπιτιού σου.

και απέναντι μια πόρτα, είναι το σπίτι της θεια Αγγελικής που σου στέλνει χαιρετίσματα.

Άνοιξη στο χωριό

Καιρό έχω να γράψω, άντε να ανεβάσω μερικές φωτογραφίες από τη φετινή άνοιξη στο χωριό μας λοιπόν.

Η άνοιξη όπως ξέρετε στο χωριό είναι απόλαυση, οργασμός της φύσης με χρώματα, μυρωδιές και ήχους που τόσο τα χουμε τόσο ανάγκη όσοι μένουμε τώρα πια στις πόλεις και δεν καταλαβαίνουμε τις αλλαγές των εποχών στη φύση.

Η παραβόλα ανθισμένη.

Αυτή είναι στον κήπο του σπιτιού του Ηρακλή Θωμά στο αλώνι.

Ενώ αυτό το λουλουδάκι είναι στη Βρυσούλα.

"Κλέφτες" τα λεγαμε αυτά τα λουλουδάκια μικροί, τα φυσούσαμε με δύναμη και οι σπόροι έφευγαν και προσγειώνονταν μετά από μικρή πτήση. Αλεξιπτωτιστές είχαμε βαφτίσει τους σπόρους με την παιδική μας φαντασία.