Το χωριό με χιόνια

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονία του 1992.

Με Α/Μ φιλμ (agfapan 100) και με μια Ζενιτ 11, την πρώτη μου μηχανή.

Το χωριό από την Αγιά Σωτήρω.

Κουφόπουλο, Κάτω Βρύση

Στην Κάτω Βρύση. Αυτός ο καιρός για τα γιδοπρόβατα είναι δύσκολος αφού πρέπει να βγούν για να βοσκήσουν ενώ όλα είναι σκεπασμένα με χιόνι.

Και για τους ανθρώπους όμως είναι το ίδιο δύσκολος!

Στην Τριβάλα, το σπίτι του Κουκουζή.

Ο ασφένταμος με τη μεγάλη κουφάλα στην εκκλησία.

Αυτή είναι μπροστά στο σπίτι του Χρήστου Μιχελή, κάτω από αυτό Πολύχρόνη.

Και μια καμινάδα.

Δύο φωτογραφίες από την Αμπελιώνα

Η Αμπελιώνα είναι ιδιαίτερο χωριό, μου αρέσει πολύ. Όλα λέω να πάω κάποτε μόνο για φωτογραφίες αλλά συνεχώς το αναβάλω.
Μέχρι να βγάλω καλύτερες και αντιπροσωπευτικότερες φωτογραφίες του χωριού βάζω αυτές τις δύο.

Το χωριό από το δρόμο για το Ναό

Πρόσφατη φωτογραφία, τέλος του Οκτώβρη την τράβηξα. Είναι από το δρόμο για το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, πηγαίναμε στη γιορτή του κάστανου στην Αμπελιώνα.
Μπροστά φαίνεται ο Άγιος Κωνσταντίνος στο Πανωχώρι. Στο βάθος αριστερά φαίνεται λίγο και το Φανάρι.

Ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα

Ένα σπάνιο ντοκουμέντο ανέβηκε που στο youtube έρχετε να μας θυμίσει πως ήταν ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα λίγα χρόνια πριν σκεπαστεί.
Δείτε το σε μεγαλύτερο μέγεθος εδώ

Το βίντεο είναι στα γαλλικά δυστυχώς και δεν καταλαβαίνω λέξη αλλά η εικόνα του συνεργείου που έκανε αυτό το ντοκιμαντέρ to 1964 είναι πραγματικά εξαιρετική.
Θα ήμουν πραγματικά ευγνώμων αν κάποιος μπορούσε να βάλει υπότιτλους.

Bάζω και μερικές φωτογραφίες του ναού πρωτού τοποθετηθεί το στέγαστρο.


ΥΓ (13/1/12) Το βίντεο υπάρχει πλέον και με ελληνικούς υπότιτλους: http://www.youtube.com/watch?v=eMSAOZx5mLQ

Άλλη μια από το προαύλιο της εκκλησιάς

Κοιτάζω παλιές φωτογραφίες του χωριού και συγκρίνοντας με το σήμερα βλέπω πόσα σπίτια έχουν αναπαλαιωθεί και χαίρομαι πραγματικά. Χρόνο με το χρόνο, με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς οι περισσότεροι Κουφοπλαίοι προσέχουν τα πατρικά τους σπίτια, τα συντηρούν και τα φροντίζουν να αντέξουν τη φθορά του χρόνου.

Το εκκλησάκι στο νήτσι

Αυτό το μικρό εκκλησάκι, που βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο για το Ναό του ΕπικούρειουΑπόλλωνα, είναι η πρώτη εικόνα του χωριού που βλέπει ο επισκέπτης.
Από όσο ξέρω φτιάχτηκε επί προεδρίας του Πάνου Κορκολή κάπου στη δεκαετία του 70.

Βίντεο - Σχολείο, εκλογές του 2000

Ήταν Μάρτης του 2000 όταν τράβηξα αυτό βίντεο. Πολλοί από τους χωριανούς που θα δείτε δυστυχώς δεν υπάρχουν πια ενώ όλοι μας βέβαια έχουμε πάρει στην πλάτη μια δεκαετία από τότε:

"Χρόνε άστατε μπαμπέση που στα δύχτια σου όποιος πέσει χάνεται για τα καλά..." που τραγουδούσε και ο Παπάζογλου.

Είναι το πρώτο βίντεο που φτιάχνω, δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με το θέμα και για αυτό συγχωρέστε μου τυχόν ατέλειες.

Για να δείτε το βίντεο κάντε κλικ στην εικόνα και για να το δείτε μεγαλύτερο πηγαίνετε εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=3mKgxnxHTdQ

Για μουσική έβαλα το σόλο λαούτο του Σπύρου Τσιγουρή όπως το ηχογράφησε ο Σίμων Καράς στο χωριό στα τέλη της δεκαετίας του 70. Στο ίδιο τραγούδι είναι που τραγουδάει και ο Γιάννη Αδάμης το "Μαύρα θέλω να φορέσω" το οποίο όμως δεν έβαλα σε αυτό το βίντεο για δύο λόγους. Πρώτον προτίμησα να αφήσω τις ομιλίες όπως ακούγονται, έστω και μισές και νομίζω ότι οι ομιλίες ταιριάζουν καλύτερα με σόλο μουσική χωρίς λόγια. Δέυτερος και σημαντικότερος λόγος είναι ότι το τραγούδι του μπάρμπα Γιάννη είναι το μοναδικό ηχογραφημένο που έχουμε και θα θελα να του αφιερώσω περισσότερο χρόνο και να το "ντύσω" με  εικόνες όπως τις έχω στο μυαλό μου. 

Από την εκκλησία

Από την εκκλησία του χωριού τράβηξα αυτή τη φωτογραφία.

Μπροστά σε πρώτο πλάνο φαίνεται το Μπαρουνέικο, δεύτερο είναι το σπίτι της Σταυρούλας και της Αλισάφης ενώ πιο πέρα με τα καινούρια κεραμμύδια το σπίτι του μπάρμπα Θαράπου και της θεια Ασήμως. Στο βάθος, κάτω από την κορυφή της Πλαγιάς όπως τη λέμε στο χωριό, είναι το κοιμητήριο του χωριού, η Αγιά Σωτήρω με τα κυπαρίσσια της.

Το σπίτι του Βερβελέ

Το σπίτι του Βερβελέ όπως σώσεται σήμερα, νομίζω ότι έιναι το πιο χαρακτηριστικό από τα παλιά σπίτια του χωριού.

Εδώ μια παλιότερη φωτογραφία που ήταν σε καλύτερη κατάσταση, Δεκέμβρης του 1990.
Θυμάμαι η θεία Ακριβή είχε εδώ τις κότες της.

Η κρύπτη-πολεμίστρα στην Καμπενίτσα

Από ότι μας είπε ο Νίκος αυτή η παράξενη κρύπτη στην Καμπενίτσα έχει ιδιαίτερη σημασία για το χωριό μας, δεν ξέρω ακόμα το γιατί.
Ανεβάζω λοιπόν τρεις φωτογραφίες της και αναμένουμε...

Κεράσια

Το καμπαναριό της εκκλησίας

Το καμπαναριό ηλιόλουστο ένα πρωινό του Ιούλη.

Η φωτογραφία είναι από την πόρτα του σπιτιού του Σπύρου του Τσιγουρή.

Αλώνι στη Λυνίσταινα

Είχα ανεβάσει και παλιότερα φωτογραφίες από αυτό το γεγονός, φέτος ξαναπήγα και έχω μερικές φρέσκιες.
Το Αλώνισμα στη Λυνίσταινα λοιπόν έγινε και φέτος το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου.
Πολύ ωραία γιορτή για να μαθαίνουν και τα νέα παιδιά πως έβγαινε το σιτάρι στις παλαιότερες εποχές που δεν υπήρχαν μηχανές. Μετά το αλώνι ακολούθησε μάζωξη μετα φαγητού και οίνου στην πλατεία της Λυνίσταινας, στην Πανώβρυση.

Εδώ στην τελευταία φωτογραφία είναι το καφενείο στην κεντρική πλατεία της Λυνίσταινας.

Παρέα στη Βρυσούλα

Παιδιά στη Βρυσούλα.

Δεκαπεντάυγουστος μακριά από το χωριό

Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει το χωριό αυτές τις μέρες που δεν μπόρεσα να πάω λόγω δουλειάς.
Έκατσα σπίτι λοιπόν και ασχολήθηκα με μερικές φωτογραφίες που τράβηξα από την τελευταία επίσκεψη μου, δηλαδή μόλις πριν 15 μέρες :-)

Θα ανεβάσω μερικές ακόμη αύριο, καλά να περνάτε...

Άνοιξη στο χωριό (οι τελευταίες)...

Κάμπια πάνω σε ένα πουρνάρι, το αγαπημένο της φαγητό.

Αν η χρονιά έχει πολλές κάμπιες είναι πράγματι καταστροφή για την κτηνοτροφία του χωριού, δεν αφήνουν τίποτα στην κυριολεξία!

Πάντως έχουν μια φωτογραφική ομορφιά όπως όλος ο μικρόκοσμος. Στο Αλωνάκι την τράβηξα αυτή.

Αγριόσυκα.

Στη Βρυσούλα, αυτό νομίζω το λένε αρκουδόβατο, είναι ένα είδος άγριας τριανταφυλλιάς με πολύ ωραία λουλούδια.

Επίσης στη Βρυσούλα, το όνομα του είναι κούκος.

Αυτή η τριανταφυλλιά με τα ροζ λουλούδια και το υπέροχο άρωμα είναι πολύ διαδεδομένη στο χωριό. Είναι μεγάλης αντοχής φυτό, αντέχει τόσο την καλοκαιρινή ξηρασία όσο και τους χειμερινούς πάγους και χιόνια. Τα λουλούδια της τα κρατάει πολύ λίγο και τα ροδοπέταλα από το άνθος τα χρησιμοποιούσαν για άρωμα σε γλυκά. Έφτιαχναν επίσης γλυκό του κουταλιού.

Στην αυλή της θεια Σταυρούλας τράβηξα αυτή τη φωτογραφία.

Άνοιξη στο χωριό (συνέχεια)...

Αυτές οι παπαρούνες Νίκο είναι στο πατρικό σου, στο μικρό κηπάκο μπροστά από την πόρτα του σπιτιού σου.

και απέναντι μια πόρτα, είναι το σπίτι της θεια Αγγελικής που σου στέλνει χαιρετίσματα.

Άνοιξη στο χωριό

Καιρό έχω να γράψω, άντε να ανεβάσω μερικές φωτογραφίες από τη φετινή άνοιξη στο χωριό μας λοιπόν.

Η άνοιξη όπως ξέρετε στο χωριό είναι απόλαυση, οργασμός της φύσης με χρώματα, μυρωδιές και ήχους που τόσο τα χουμε τόσο ανάγκη όσοι μένουμε τώρα πια στις πόλεις και δεν καταλαβαίνουμε τις αλλαγές των εποχών στη φύση.

Η παραβόλα ανθισμένη.

Αυτή είναι στον κήπο του σπιτιού του Ηρακλή Θωμά στο αλώνι.

Ενώ αυτό το λουλουδάκι είναι στη Βρυσούλα.

"Κλέφτες" τα λεγαμε αυτά τα λουλουδάκια μικροί, τα φυσούσαμε με δύναμη και οι σπόροι έφευγαν και προσγειώνονταν μετά από μικρή πτήση. Αλεξιπτωτιστές είχαμε βαφτίσει τους σπόρους με την παιδική μας φαντασία.

Το.... καφενείο του Μπάρμπα Σταύρου!!!

Αν κατάλαβα καλά από την πρόσφατη συζήτηση σε άλλο θέμα με το Νίκο, αυτό το μικρό σπιτάκι που εμείς οι νεώτεροι το ξέρουμε σαν "του κουτσο-Βασίλη" που είχε το φούρνο της η θειά Ακριβή, ήταν κάποτε καφενείο.

Γαϊδουράκια

Τα γαϊδουράκια ήταν ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής του χωριού μας.
Οι περισσότεροι από μας τα θυμούνται πολύ καλά να βοηθούν στη μεταφορά ανθρώπων και υλικών. Δεν είναι τυχαία άλλωστε σήμα κατατεθέν της ελληνικής υπαίθρου, κρίμα που δεν έχω περισσότερες φωτογραφίες.

Η τελευταία φωτογραφία μπήκε και στο προηγούμενο αλλά νομίζω ότι αυτοδικαίως μπαίνει και εδώ.

Στην Κάτω Βρύση

"Άντε, τράβατην επιτέλους" φαίνεται να λέει εδώ η θεια Σταυρούλα!

Η Βρύση σε ένα συνηθισμένο καθημερινο στυγμιότυπο μερικά χρόνια πριν: η θεια Σταυρούλα γυρίζει από τους κήπους για το μεσημεριανό διάλειμμα της ημέρας και βρίσκει τη Σούλα του Γιακουμή να πλένει τη μπουγάδα της. Εν τω μεταξύ καταφτάνουν ο μπάρμπα Νιόνιος και η θεια Κατίνα με το γαϊδούρι τους για ανεφοδιασμό νερού σε περιόδους λειψυδρίας.